Między słowami

(LOST IN TRANSLATION) Film psychologiczno-obyczajowy, 98 min, USA/Japonia 2003 Scenariusz i reżyseria: Sofia Coppola Aktorzy: Bill Murray, Scarlett Johansson, Giovanni Ribisi, Anna Faris, Fumihiro Hayashi, Akiko Takeshita, Catherine Lambert i inni Gdy w 1990 r. Sofia Coppola zagrała niewielką rólkę w "Ojcu chrzestnym 3", krytycy zgodnie ją skrytykowali, nie bacząc na jej sławnego ojca. Ale już swoim zrealizowanym siedem lat później debiutanckim filmem "Przekleństwa niewinności" dowiodła, że nie trafiła do świata filmu tylko dlatego, że nosi znane nazwisko. Uhonorowany Oscarem za scenariusz i nominowany do tej nagrody w trzech innych kategoriach (najlepszy film, reżyseria i aktor pierwszoplanowy) obraz "Między słowami" potwierdził jej klasę i talent. Niełatwo bowiem opowiadać o nudzie i zagubieniu w sposób pasjonujący. Niełatwo za pomocą bardzo subtelnych środków (uśmiechów, spojrzeń, drobnych gestów, oszczędnych dialogów) oddać całą złożoność relacji, jaka rodzi się między bohaterami - porozumienie dusz, przyjaźń, platoniczna miłość. Niełatwo w końcu w wielkiej metropolii, przytłaczającej hałasem, rozjarzonej jaskrawymi neonami, stworzyć atmosferę jak ze snu - leniwie zmysłową, poetycką, sentymentalną. Sofii Copppoli to wszystko się w pełni udało (niemały udział w tym sukcesie mają rewelacyjni aktorzy: Bill Murray i Scarlett Johansson), chociaż historia, którą opowiada, jest banalnie prosta. Oto bowiem do Tokio przybywa na kilka dni znany amerykański aktor Bob Harris, który ma wystąpić w reklamie whisky i otrzymać za to pokaźne honorarium - 2 mln dolarów. W Ameryce jego sława już dość dawno przebrzmiała, ale japońska telewizja wciąż prezentuje jego filmy sprzed 20 lat. Za dnia Bob wypełnia więc swoje zapisane w kontrakcie obowiązki aktorskie, otoczony gromadą uśmiechających się tłumaczek, asystentów, członków ekipy filmowej, a później zostaje sam w pokoju hotelowym. Dzwoni do żony, ale ta wypomina mu, że zapomniał o urodzinach syna, albo jest pochłonięta wybieraniem nowych wykładzin. Co zatem robić w obcym mieście, gdzie nie zna się nikogo, ludzie mówią niezrozumiałym językiem i mają dziwne zwyczaje? Pozostaje pić w hotelowym barze, ale nawet spora dawka alkoholu nie pomaga w nocy zasnąć. W tym samym eleganckim hotelu zatrzymało się młode amerykańskie małżeństwo. On - znany już i ceniony fotograf John jest stale zajęty pracą, na zdjęcia jeździ także poza Tokio. Jego żona Charlotte niedawno skończyła studia filozoficzne na uniwersytecie Yale. Jeszcze nie wie, co chce w życiu robić. Liczyła, że wyjazd do Japonii będzie fascynującą przygodą, tymczasem pozostawiona sama w hotelowym pokoju, nie wie, co ze sobą zrobić. Ona też się nudzi, nie ma do kogo się odezwać, a w nocy nie może zasnąć. Trafia do hotelowego baru, tam poznaje Boba. Właściwie nie pasują do siebie: znużony, pełen dystansu i autoironii mężczyzna, powoli traci sens życia. Zagubiona, ale jeszcze pełna nadziei i oczekiwań dziewczyna dopiero próbuje nadać sens swojemu życiu, małżeństwu. Przez kilka następnych dni oboje dzielą swoją samotność w obcym mieście, w obcej kulturze. Wędrują po ulicach, odwiedzają bary, poznają japońskich znajomych Charlotte, rozmawiają albo równie chętnie milczą razem. Są sobą zauroczeni, ale też świadomi, że to tylko chwilowa znajomość, która nie może mieć dalszego ciągu. Nie podejmują więc zobowiązań, nie składają deklaracji. To, co najważniejsze, pozostanie w tej historii między słowami.