Miejsce zbrodni
Le lieu du crime, Francja 1986
Opowieść o matce nastoletniego chłopca, która nawiązuje ryzykowną znajomość ze zbiegłym więźniem.
Reżyseria:André Téchiné
Czas trwania:90 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Dramat psychologiczny
Miejsce zbrodni w telewizji
Catherine Deneuve
jako Lili Ravenel
Danielle Darrieux
jako babcia
Wadeck Stanczak
jako Martin
Nicolas Giraudi
jako Thomas
Jean-Claude Adelin
jako Luc
Jean Bousquet
jako dziadek
André Téchiné
Scenariusz
Pascal Bonitzer
Scenariusz
Olivier Assayas
Scenariusz
André Téchiné
Reżyseria
Martine Giordano
Montaż
Pascal Marti
Zdjęcia
Opis programu
Znakomita Catherine Deneuve w roli kobiety, która nawiązuje ryzykowną znajomość ze zbiegłym więźniem. Nominacja do Złotej Palmy na MFF w Cannes. Thomas (Nicolas Giraudi) jest wrażliwym nastolatkiem, który mieszka na francuskiej prowincji. Chłopak boleśnie przeżywa rozwód rodziców i nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Pewnego dnia spotyka na swojej drodze uciekiniera z więzienia. Martin (Wadeck Stanczak) domaga się od Thomasa pieniędzy. Nastolatek spełnia jego żądanie i uchodzi z życiem. Niedługo potem zbieg trafia do knajpy prowadzonej przez piękną matkę Thomasa, Lili Ravenel (Catherine Deneuve). Mężczyzna budzi w niej ogromną fascynację. Dramat psychologiczny z elementami kina noir. Nagrodzony canneńską Złotą Palmą reżyser André Téchiné (Spotkanie, Moja ulubiona pora roku) z właściwą sobie wnikliwością pokazuje skomplikowany świat ludzkich emocji i pragnień. Twórca po mistrzowsku dawkuje napięcie i w subtelny sposób przedstawia relacje między bohaterami. Wyśmienitą kreację aktorską stworzyła zdobywczyni nominacji do Oscara Catherine Deneuve (Ostatnie metro, Indochiny), która znakomicie odnajduje się w filmach autora Dzikich trzcin. Partnerują jej m.in. legendarna Danielle Darrieux (Czerwone i czarne, 8 kobiet), nominowany do Cezara Wadeck Stanczak (Spotkanie, Powrót Casanovy) oraz młody Nicolas Giraudi (Znaczące lata, Miasto strachu). Film ma niepokojący klimat i jest doskonałe sfotografowany. Obraz zachwycił europejskich krytyków, którzy uznali go za kwintesencję francuskiego kina. Za oceanem natomiast spotkał się ze znacznie chłodniejszym przyjęciem.