Milczące dusze
Silent Souls/Ovsyanki, Rosja 2010
Miron jest dyrektorem fabryki papieru. Mężczyzna niedawno przeżył tragedię - zmarła jego ukochana żona Tania. Pragnie rytualnie się z nią pożegnać, rozrzucając jej prochy nad jeziorem Nero.
Reżyseria:Aleksei Fedorchenko
Czas trwania:80 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Dramat obyczajowy
Milczące dusze w telewizji
Yuriy Tsurilo
jako Miron
Igor Sergeyev
jako Aist
Yuliya Aug
jako Tanya
Viktor Sukhorukov
jako Vesa
Ivan Tushin
jako mały Aist
Olga Dobrina
jako Yulya
Denis Osokin
Scenariusz
Aleksei Fedorchenko
Reżyseria
Sergei Ivanov
Montaż
Mikhail Krichman
Zdjęcia
Andrei Karasyov
Muzyka
Igor Mishin
Producent
Opis programu
Nagrodzony na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji, przepiękny hymn o urodzie życia, miłości i przemijaniu. Miron (Jurij Curiło) jest dyrektorem fabryki papieru. Mężczyzna niedawno przeżył tragedię - zmarła jego ukochana żona Tania (Julia Aug). Pragnie rytualnie się z nią pożegnać, rozrzucając jej prochy nad świętym jeziorem Nero, gdzie para spędziła swój miesiąc miodowy. W drogę wyrusza ze swoim przyjacielem, fotografem amatorem Aistem (Igor Siergiejew). Wspólnie odbywają pełną wzruszeń podróż, podczas której Miron wspomina najbardziej intymne chwile spędzone z ukochaną. Opowiada też o obyczajach, rytuałach i wierzeniach prastarego ugrofińskiego ludu, do którego należy. Przesycone melancholią, kontemplacyjne kino w reżyserii Aleksieja Fiedorczenki (Pierwsi na Księżycu, Miłość i parowóz). Scenariusz filmu został oparty na opowiadaniu Denisa Osokina "Owsjanki" (po polsku "trznadle"- para tych ptaków towarzyszy bohaterom filmu w podróży). Godne zapamiętania kreacje aktorskie stworzyli Julia Aug (Zmierzch, Wrogowie), Igor Siergiejew (Pora deszczów, Wygnanie), Wiktor Suchorukow (Brat, Biedny, biedny Paweł, Wyspa) oraz Jurij Curiło (Andersen. Życie bez miłości, Przenicowany świat). Autorem wysmakowanych zdjęć jest nominowany do Europejskiej Nagrody Filmowej Michaił Kriczman (Powrót, Wygnanie). Nostalgiczny nastrój opowieści podkreśla niezwykła muzyka Andrieja Karasjewa. Obraz wzbudził zachwyt krytyków i okazał się objawieniem Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji. Zdobył tam Nagrodę Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych (FIPRESCI), Nagrodę Katolickiej Organizacji Kinematografii i Sztuki Audiowizualnej (SIGNIS), Nagrodę Nazareno Taddei, Złotą Osellę (zdjęcia) oraz Złotą Mysz (Mouse d'Oro). Doceniono go również w Rosji, gdzie otrzymał dwie nagrody Nika (za scenariusz i muzykę). Film wywołał też etnograficzną dyskusję na temat tego, czy pokazane w nim rytuały są prawdziwe, czy wymyślone przez reżysera.