Milion Madigana

Faktyczny debiut filmowy Dustina Hoffmana. Komedia ta, nakręcona w rzeczywistości w 1966 r., weszła na ekrany dopiero po wielkim sukcesie "Absolwenta", w którym aktor brawurowo zagrał główną rolę i dostał za nią nominację do Oscara. Antonio Madigan, przybyły w 1929 r. nielegalnie do USA, wraca w latach 60. do rodzinnych Włoch, przywożąc ze sobą milion dolarów zagarnięty włoskiej mafii. Niestety, po trzech latach względnie spokojnego życia w Rzymie, gdzie utrzymywał się z prowizji aktorów, którym obiecywał nieistniejące role, zostaje pewnego dnia postrzelony na ulicy przez dwóch napastników. Ciężko ranny wstępuje jeszcze o świcie do mieszkania Vicky Shaw, młodej kobiety wychowującej samotnie kilkuletniego synka Marco. Nie budząc ich, zostawia przy łóżku chłopca jabłko. Idzie dalej ulicami, aż w końcu umiera pod wielką tablicą reklamową. Wkrótce po jego śmierci do komendy policji w Rzymie zgłasza się przedstawiciel amerykańskiej ambasady, niejaki Burke, chcąc odzyskać milion dolarów przywieziony przez Madigana do ojczyzny. Twierdzi, że Madigan wywiózł te pieniądze z USA nielegalnie. Komisarz Arco nie wierzy, że zmarły w ogóle miał taką sumę, w przeciwnym razie nie żyłby tak skromnie. Tym samym nie zgadza się również na dopuszczenie do śledztwa amerykańskiego agenta specjalnego. W takiej sytuacji strona amerykańska postanawia wysłać tam kogoś potajemnie. Musi to być jednak ktoś, kogo Włosi od razu nie zdemaskują. Wybór pada na Franka Putzu, mającego włoskie korzenie młodego inspektora podatkowego, wyjątkowo roztargnionego pechowca, uchodzącego w oczach przełożonych za skończonego ofermę i idiotę. Putzu leci do Rzymu, ale już w samolocie prześladuje go pech. Później wcale nie jest lepiej. Putzu stale pakuje się w jakieś tarapaty, choć bardzo się stara wywiązać z powierzonego mu zadania. Wbrew zaleceniom Burke'a idzie na pogrzeb Madigana, gdzie staje w obronie Vicky i od razu zostaje aresztowany. Aby go uwolnić, Burke musi wyjawić komisarzowi, kim Putzu jest naprawdę.