Miłość ma dwie twarze

Romantyczka i pragmatyk, oboje w średnim wieku - czy to się uda? Po sukcesie filmów Yentl i Książę przypływów Barbra Streisand znów staje za kamerą. Miłość ma dwie twarze to amerykańska uwspółcześniona wersja filmu André Cayatte'a - francuskiego reżysera i scenarzysty (Kochankowie z Werony, Umrzeć z miłości) - który Lustro o dwóch twarzach zrealizował w 1958, obsadzając w rolach głównych Michele Morgan i Bourvila. Rose Morgan wykłada literaturę na nowojorskim uniwersytecie. Uwielbiana przez studentów, jak nikt inny potrafi opowiadać o miłości w literaturze. Niestety jej życie prywatne dalekie jest od literackich wzorców. Dowcipna, inteligentna i niezbyt atrakcyjna Rose żyje w cieniu swojej matki - dawnej piękności - oraz atrakcyjnej siostry. Pewnego dnia bohaterka postanawia zmienić swoje życie i odpowiada na anons matrymonialny. Tak spotyka Gregory'ego Larkina, atrakcyjnego profesora matematyki w średnim wieku, który u kobiety szuka przymiotów ducha, a nie ciała. Między obojgiem rodzi się przyjaźń. Jednak dla Rose to coś więcej. Wkrótce Gregory oświadcza się. Czy małżeństwo spełni wszystkie marzenia pani profesor? Miłość ma dwie twarze to komedia romantyczna, której bohaterami są ludzie w średnim wieku. Błyskotliwa, choć niegrzesząca urodą Rose spotyka swojego "księcia z bajki" - przystojnego, inteligentnego, ale nieco zdziwaczałego Gregory'ego. Każde z nich marzy o związku, lecz na zupełnie innych zasadach. Romantyczna natura Rose zostaje przeciwstawiona pragmatycznemu myśleniu Gregory'ego. Komediowy urok filmu Straisand wynika z zestawienia tych dwóch postaw. Jednakże równie ważne jest tu dążenie do zmiany, emancypacja bohaterki, która uczy się walczyć o siebie i swoje marzenia. Miłość ma dwie twarze to znakomita, inteligentna rozrywka. Siłą filmu są dowcipne dialogi i wyraziste postacie, którym życie na ekranie dają świetni aktorzy. Duet Barbra Straisand i Jeff Bridges nie zawodzi, choć na brawa zasługują też odtwórcy ról drugoplanowych: Lauren Bacall, Mimi Rogers i Pierce Brosnan. Muzykę do filmu napisał Marvin Hamlisch, a za zdjęcia odpowiedzialny był Andrzej Bartkowiak. Dwie nominacje do Oscara, nominacja do nagrody BAFTA dla Lauren Bacall, cztery nominacje do Złotych Globów i statuetka dla Bacall.