Mistrz, którego nikt nie chciał. Wzlot i upadek Jacka Johnsona

Historia życia Jacka Johnsona, pięściarza, uznanego za jednego z najlepszych mistrzów wagi ciężkiej na świecie. Film zrealizował dwukrotnie nominowany do Oscara® Ken Burns. Lata świetności i kariery sportowej Johnsona przypadają na początek XX wieku, kiedy w Stanach Zjednoczonych w boksie występowała tzw. bariera rasowa. Do walk o najważniejsze tytuły nie dopuszczano wówczas czarnoskórych sportowców. Jack Johnson walczył zawodowo od 19 roku życia i od początku wróżono mu świetlaną przyszłość. W 1903 roku zdobył tytuł "Kolorowego Mistrza Świata" wagi ciężkiej, jednak dopiero w 1908 roku stanął do walki z Tommym Burnsem, białym mistrzem świata. Starcie miało miejsce w Sydney i skończyło się spektakularną wygraną Johnsona, który tak zmaltretował przeciwnika, że policja musiała przerwać pojedynek. Po sukcesach Jacka Johnsona w Stanach Zjednoczonych zaczęto rozpaczliwie szukać "wielkiej nadziei białych", pięściarza, który wygra z niepokonanym sportowcem. Wygrana przez Johnsona w 1910 roku walka z Jimem Jeffriesem stała się powodem do poważnych zamieszek na tle rasowym, w trakcie których straciło życie kilka osób. Johnsonowi udało się utrzymać tytuł Mistrza Świata pomiędzy 1908 a 1915 rokiem. Bilans jego walk jest imponujący: na 104 pojedynki wygrał 73, z czego 40 poprzez nokaut. Ken Burns jest uznanym twórcą filmów dokumentalnych, który ma na koncie takie tytuły, jak "The Statue of Liberty" i "Brooklyn Bridge", które przyniosły mu nominacje do Oscara®. Film "Mistrz, którego nikt nie chciał. Wzlot i upadek Jacka Johnsona" zdobył w 2005 roku pięć nominacji do nagród Emmy, a statuetki przyznano mu w trzech kategoriach, w tym za najlepszy program dokumentalny.