Moja droga Wendy

Osiemnastoletni Dick (Jamie Bell) mieszka w Estherlope, małym, sennym i biednym górniczym miasteczku. Kiedy umiera mu ojciec, wrażliwy Dick wpada w przygnębienie. Źle się czuje pośród sąsiadów i rówieśników, nie potrafi znaleźć dla siebie zajęcia. Jego życie nabiera kolorów, kiedy staje się właścicielem starego rewolweru. Z czasem zaczyna nazywać go pieszczotliwie "Wendy". Dick i jego nowo poznany kolega Stevie (Mark Webber) postanawiają poćwiczyć strzelanie w opuszczonej fabryce. Powoli zaczynają gromadzić wokół siebie coraz więcej równie wyobcowanych młodych ludzi i tak powstaje "Klub Dandysów". Łączy ich miłość do broni, ale jednocześnie pacyfistyczne przekonania. Wspólnie wierzą, że zgodnie z mottem "nigdy nie wyciągaj broni", nie należy rozwiązywać problemów i konfliktów przy jej użyciu. Przychodzi jednak czas próby. Do grupy dołącza czarnoskóry Sebastian (Danso Gordon), który właśnie wyszedł na warunkowe zwolnienie z więzienia, gdzie odsiaduje wyrok za morderstwo z użyciem broni palnej. Jego pojawienie się doprowadza do sytuacji, w której młodzi ludzie decydują się - wbrew zasadom - użyć broni w obronie własnej. Cienka granica między "dobrem" a "złem" zostaje przekroczona. Film "Moja droga Wendy" początkowo miał być jedną z części amerykańskiej trylogii Larsa von Triera. Twórca "Dogville", laureat Złotej Palmy w Cannes za "Tańcząc w ciemnościach", po ukończeniu scenariusza zmienił jednak zdanie. "Zrozumiałem, że potrzebuję Vinterberga, aby tchnął w ten projekt życie. Na szczęście zgodził się stanąć za kamerą" - mówił von Trier. Vinterberg, który z von Trierem spisywał manifest Dogmy, a później zarzekał się, że nic go już z nim nie łączy, podjął się realizacji projektu pod warunkiem, że będzie mógł wprowadzić do scenariusza zmiany. Jedną z nich było odmłodzenie bohaterów, co von Trier uznał później za pomysł genialny. Bohaterowie "Mojej drogiej Wendy" są więc niemal dziećmi, a ich miłość do broni staje się głównym doświadczeniem ich dorastania.