Moja Warszawa

Opowieść o Warszawie - mieście niezwykłym: brzydkim, chaotycznym, zagonionym, a jednocześnie fascynującym, niezłomnym w swojej woli istnienia, zrównanym z ziemią, a przecież odrodzonym z popiołów niczym Feniks. Autorka filmu wędruje po nim z kamerą przez cały dzień, od świtu do zmierzchu, pokazując miasto widziane oczyma różnych osób, zarówno tych, które do Warszawy sprowadziły się niedawno, jak i tych, które mieszkają tu od pokoleń. O Warszawie mówią: poetka Małgorzata Baranowska, krytyk filmowy Tadeusz Sobolewski, reżyser teatralny Grzegorz Jarzyna, fotograficzka Anna Beata Bohdziewicz, dziennikarze Cezary Polak i Konrad Piasecki, pracownicy naukowi PAN: Jacek Leociak i Barbara Boni, Paweł Trepczyński - mieszkaniec elitarnej części Żoliborza, współorganizator kampanii prounijnej, Czesław Górzański - taksówkarz oraz dwaj młodzi mieszkańcy Śródmieścia: Kamil Krępski i Albert Jawłowski. Każda z osób prowadzi nas w miejsca dla siebie ważne, związane z jej biografią, szczególnymi przeżyciami, niezwykłymi ludźmi. Czasami są to miejsca piękne, historyczne, kiedy indziej banalne, nawet irytujące, ale na swój sposób wyjątkowe, stanowiące o nieuchwytnym dla przyjezdnych klimacie Warszawy. Wędrujemy więc uliczkami Starego Miasta, poprzez blokowiska Ursynowa, mieszczańskie kwartały Mokotowa, aż do opuszczonych fabryk i zapyziałych podwórek Pragi. W swoich wypowiedziach "przewodnicy" nawiązują często do historii miasta, jego powstańczego heroizmu, wojennej zagłady, by chwilę później zatrzymać się przy pamiątkach socrealizmu sąsiadujących ze szklanymi wieżowcami - symbolem gwałtownego rozwoju miasta w latach 90. Wskazują na dwoistość stolicy mającej różne oblicza: nowoczesne, kosmopolityczne Warszawy lewobrzeżnej i tradycyjne, "folklorystyczne" prawobrzeżnej Pragi, która ostatnimi laty nabiera awangardowego, artystowskiego wyrazu.