Morze przygląda się
Umi wa miteita, Japonia 2002
Gejsza Oshin udziela schronienia samurajowi, w którym zakochuje się z wzajemnością. Jednak los nie jest dla nich łaskawy - kochankowie muszą się rozstać. Wkrótce Oshin poznaje innego samuraja.
Reżyseria:Kei Kumai
Czas trwania:115 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Dramat obyczajowy
Morze przygląda się w telewizji
Misa Shimizu
jako Kikuno
Nagiko Tôno
jako Oshin
Masatoshi Nagase
jako Ryôsuke
Hidetaka Yoshioka
jako Fusanosuke
Miho Tsumiki
jako Okichi
Michiko Kawai
jako Osono
Kei Kumai
Scenariusz
Akira Kurosawa
Scenariusz
Shûgorô Yamamoto
Scenariusz
Kei Kumai
Reżyseria
Osamu Inoue
Montaż
Kazuo Okuhara
Zdjęcia
Opis programu
Akira Kurosawa należy do największych twórców w dziejach kina. Jego ostatni scenariusz, którym dysponował syn, był napisany na podstawie powieści jednego z ulubionych pisarzy Kurosawy, Shuguro Yamamoto. Reżyserii podjął się inny znakomity japoński twórca, doświadczony Kei Kumai. Morze przygląda się okazał się też ostatnim filmem Kumai, który zmarł w wieku 77 lat w 2007 roku. Twórca był wielokrotnie nagradzany na festiwalach za takie obrazy jak Sandokan nr 8, Morze i trucizna czy Śmierć Rikyu. Dzielnica gejsz w XIX-wiecznej Japonii. Młoda Oshin przygarnia pod swój dach ukrywającego się samuraja Fusanosuke. Niedługo potem dziewczyna zakochuje się w zbiegu. Początkowo wydaje się, że Fusanosuke również traktuje wszystko poważnie. Mimo że starsza siostra Kikuno ostrzega Oshin, aby nie angażowała się w związek nie mający przyszłości, ta nie chce jej słuchać. I rzeczywiście Fusanosuke odchodzi. Oshin jest początkowo zrozpaczona. Wkrótce spotyka Ryôsuke, mężczyznę, który znów obudzi w niej uczucia. Pewnego dnia dzielnicę nawiedza niewyobrażalna powódź. Morze wlewa się wszędzie. Oshin i Kikuno są jednymi z niewielu ocalałych. Egzystowanie na szczątkach dzielnicy zalanej przez morze uświadomi siostrom wiele wcześniej niedostrzeganych prawd. Zrealizowany z mistrzowską precyzją melodramat. Kei Kumai, jak na starego mistrza przystało, wciąga nas w wysmakowaną formalnie opowieść o uczuciach, ukazując jednocześnie stosunki społeczne XIX-wiecznej Japonii. Staranna forma przejawia się w precyzyjnym montażu, klasie zdjęć Kazuo Okuhary (przemyślana kompozycja każdego właściwie kadru), muzyce Teizô Matsumury. Tytułowe morze okazuje się katalizatorem dla Oshin i jej siostry, czymś co w symboliczny sposób daje szansę na rozpoczęcie nowego życia. Obraz odwołujący się do najlepszych tradycji kina japońskiego, zrealizowany przez twórcę u schyłku swojego życia, świadomego warsztatu filmowego, umiejącego wciągająco opowiadać. Wyróżnia się także aktorstwo Nagiko Tôno i ciekawie wykorzystany kolor. Film, którego forma idealnie współgra z treścią. Nominacja do Złotej Muszli w San Sebastian.