Most

Jeden z pierwszych powojennych filmów niemieckich rozpowszechniany na skalę światową. Nominowane w 1960 r. do Oscara dzieło, uhonorowane Złotym Globem i wieloma innymi nagrodami (na festiwalach w Mar Del Plata i Valladolid), a także Niemiecką Nagrodą Filmową w różnych kategoriach, jest adaptacją powieści Manfreda Gregora pod tym samym tytułem. Bernhard Wicki ukazuje w tym filmie z całą mocą tragizm i bezsens wojny, jej okrutne, krwawe żniwo. Pomimo ogromnego ładunku emocjonalnego, nie ma w jego dziele emfazy i przerysowań, jest za to rzetelność i prawda, dzięki czemu "Most" należy do najlepszych obrazów antywojennych swojej epoki. Kwiecień 1945 r., trwa agonia III Rzeszy. Armia niemiecka traci na frontach coraz więcej żołnierzy, z konieczności do poboru stają coraz młodsze roczniki, w końcu nawet dzieci. W jednym z miasteczek wezwanie pod broń dostaje siedmiu kolegów z tej samej szkoły. 16-latkowie rozmaicie na to reagują: jedni? urobieni przez hitlerowską propagandę? głęboko wierzą w sens walki, inni traktują to jako przygodę i sprawdzian ich dorosłości, jeszcze innych wezwanie wprawia w niepokój, ale ostatecznie przeważa poczucie obowiązku wobec ojczyzny. Po jednodniowym przeszkoleniu młodzi ludzie dostają 27 kwietnia łatwe, jak się wydaje, zadanie: mają bronić niewielkiego mostu w swoim miasteczku. Wskutek przegrupowań na froncie oddział dostaje się jednak w środek amerykańskiego natarcia, w dodatku jest pozbawiona dowódcy, który padł ofiarą incydentu z żandarmami. W ogniu walki chłopcy giną kolejno, z wyjątkiem dwóch, którym udaje się dotrwać cało do chwili, gdy Amerykanie dostają rozkaz wycofania się. Dopiero wtedy z ukrycia wychodzą saperzy, którzy mieli wysadzić most. Zaskoczeni, umęczeni obrońcy mostu uświadamiają sobie, że ich trud i śmierć ich współtowarzyszy pójdą na marne. Jeden z nich nie wytrzymuje napięcia.