Mumia żyje

Tysiąc lat p. n. e. egipska księżniczka Kia spotyka się z Aziru. Ich romans zostaje wykryty. Kia, kapłanka w świątyni boga zemsty, Thotha, winna pozostać dziewicą. Za złamanie warunku spotyka ją śmierć. Ginie również Aziru. Przed śmiercią kochankowie łączą się świętym pierścieniem, który Aziru wręcza księżniczce. Trzy tysiące lat później w Dolinie Królów niedaleko Luksoru grupa naukowców pod kierunkiem lorda Maxtona prowadzi prace wykopaliskowe. Pewnego dnia archeologowie wchodzą do wnętrza jednego z odkrytych właśnie grobowców. Przez setki lat żaden człowiek nie zakłócał spokoju tego miejsca. W grobowcu znajduje się wykonany z onyksu sarkofag, zamknięty symboliczną pieczęcią boga zemsty - Thotha. Zgodnie z informacjami posiadanymi przez naukowców mają się w nim znajdować szczątki Aziru. Tymczasem młoda kobieta, Sandra Barnes, uderzająco podobna do księżniczki Kii, przybywa do Egiptu, aby podziwiać starożytne skarby. Podczas pobytu w Egipcie zaczynają ją nękać koszmarne sny, a tajemnicza siła każe jej iść do muzeum, gdzie wystawiono m.in. szkielet księżniczki i znaleziony przy nim pierścień. Pod wpływem dziwnego impulsu Sandra wykrada pierścień i mdleje. W podświadomości znów przenosi się do czasów starożytnych, widzi oczyma wyobraźni tajemniczego kochanka. Z omdlenia budzi ją przystojny i sympatyczny psycholog, doktor Cary Williams, pracujący na rzecz Światowej Organizacji Zdrowia. Zaintrygowany piękną dziewczyną, namawia ją, aby poświęciła mu więcej czasu. Sandra przystaje na propozycję i opowiada psychologowi o prześladujących ją wizjach. Wśród archeologów badających grobowiec Aziru pojawia się ubrany z egipska doktor Mohassid, uderzająco podobny do Aziru. Ostrzega naukowców, że ten, kto naruszył spokój grobowca, zginie. Badacze niewiele sobie robią z jego przestróg o klątwie. Ale ku ich zaskoczeniu w sarkofagu nie ma szczątków Aziru. Sandrę nawiedza w nocy przerażająca postać - owinięta w bandaże mumia. Gdy nazajutrz dziewczyna wyrusza z Cary na przejażdżkę konną, jej wierzchowca płoszy wąż.