My Way

Portret Claude"a François, jednego z najpopularniejszych francuskich wykonawców pop, którego piosenki w latach 60. i 70. szturmem zdobyły listy przebojów nad Sekwaną. Przyszły artysta przychodzi na świat 1 lutego 1939 roku w Egipcie. Młody Claude François (Tom Dufour) cieszy się szczęśliwym i dostatnim dzieciństwem. Jego ojciec (Marc Barbé), kontroler ruchu morskiego na Kanale Sueskim, planuje dla syna karierę bankowca. Matka (Monica Scattini), nałogowa hazardzistka, zaszczepia mu miłość do muzyki. Gdy w 1956 wybucha Kryzys Sueski, rodzina Claude"a zostaje zmuszona do powrotu do Francji i popada w finansowe tarapaty. Claude (Jérémie Renier) dorabia początkowo jako perkusista w zespole grającym w hotelach na Riwierze Francuskiej. Wkrótce odkrywa swój talent wokalny i konsekwentnie dąży do podpisania kontraktu płytowego w paryskiej wytwórni. Niezrażony niepowodzeniem pierwszej płyty, dzięki profesjonalizmowi i wytrwałości wreszcie odnosi upragniony sukces. Równie dobrze jak na scenie, radzi sobie jako biznesmen i marketingowiec, przejmując kontrolę nad swoją karierą. Jednak przydatne w pracy upór i egocentryzm, w życiu prywatnym nie przynoszą mu szczęścia. Otoczony wianuszkiem fanek nie potrafi zbudować szczęśliwego związku. Będącą w rozkwicie karierę piosenkarza przerywa jego nagła śmierć w wyniku porażenia prądem we własnym mieszkaniu w Paryżu 11 marca 1978 roku. Film Florenta-Emilio Siri'ego ("Osaczony", "Wewnętrzny wróg") to pierwsza kinowa biografia Claude'a François, legendy francuskiej muzyki rozrywkowej. Znakiem rozpoznawczym artysty były niepowtarzalne kolorowe stroje z cekinami i towarzyszący mu żeński taneczny zespół Les Clodettes, nad którego choreografią sam pracował. W historii muzyki zapisały się jego przeboje: "Le lundi au soleil", "Magnolias for Ever", "Alexandrie Alexandra" czy "Chanteur malheureux". Claude François jest także współautorem utworu "Comme d'habitude", oryginalnej wersji klasyka "My Way" Franka Sinatry. Do dziś płyty z jego piosenkami, które nagrywał w języku francuskim, włoskim, hiszpańskim, angielskim, a nawet japońskim, rozeszły się w ponad 70-milionowym nakładzie. Z racji uderzającego podobieństwa jedynym poważnym kandydatem do wcielenia się w popularnego "Cloclo" od pierwszych szkiców scenariusza był Jérémie Renier. Belgijski aktor, jeden z ulubieńców braci Dardenne ("Obietnica", "Dziecko"), przez pół roku wytrwale przygotowywał się do udziału w filmie biorąc lekcje śpiewu, tańca i gry na perkusji. Jego rolę doceniono drugą w karierze nominacją do Cezara.