Na co tylko zezwoli niebo

Cary Scott (Jane Wyman) jest dobrze sytuowaną wdową z dwójką dzieci, należącą do śmietanki towarzyskiej małego miasteczka w Nowej Anglii. Obecna na przyjęciach i wydarzeniach towarzyskich, skupia na sobie uwagę wielu mężczyzn. Przyjaciele, przy aprobacie dwójki dorosłych już dzieci, chcą zeswatać ją z Harveyem (Conrad Nagel), mężczyzną ciepłym i opiekuńczym, ale przeraźliwie nudnym. Zamiast niego zainteresowanie Cary zaczyna budzić Ron Kirby (Rock Hudson), pracownik fizyczny doglądający jej ogrodu. Uczucie do znacznie młodszego mężczyzny o niższym statusie społecznym i majątkowym nie jest mile widziane w towarzystwie. Na wieść o zaręczynach zakochanej pary od Cary odwracają się nawet dzieci Pod presją otoczenia kobieta jest gotowa porzucić Rona. Douglas Sirk zaczynał reżyserską karierę w hitlerowskich Niemczech, skąd jeszcze przed wojną uciekł do Ameryki. W latach 50. stał się hollywoodzkim specjalistą od wystawnych melodramatów, ściągających do kin tłumy, jednocześnie krytykowanych za brak realizmu i mało ambitną, "kobiecą" tematykę. Jako artysta zaczął być postrzegany przez europejską krytykę dopiero dwadzieścia lat później. "Wspaniała obsesja", "Kapitan Zapalczywy", "Pisane na wietrze" i inne jego filmy odczytuje się odtąd jako arcydzieła ironii i zakamuflowaną krytykę amerykańskiego społeczeństwa z jego purytanizmem i przywiązaniem do społecznych konwenansów. Etatowym odtwórcą ról amantów w filmach Sirka stał się Rock Hudson ("Pisane na wietrze", "Zwierciadło życia"), wykreowany przez reżysera na gwiazdę. Po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę we "Wspaniałej obsesji" (1954), tworząc ekranową parę z Jane Wyman, prywatnie pierwszą żoną Ronalda Reagana, która była czterokrotnie nominowana do Oscara, a statuetkę zdobyła za rolę w dramacie "Johnny Belinda"). Zgodnie z życzeniem wytwórni Universal scenariusz "Na co tylko zezwoli niebo" został napisany z myślą o duecie Hudson-Wyman. Czterdzieści lat po premierze Krajowe Archiwum Filmowe umieściło film w Bibliotece Kongresu.