Na podobieństwo Jacka

"Gdyby Bóg miał z człowiekiem większe doświadczenie, stworzyłby go na podobieństwo Jacka". Te słowa Lechosława Goździka, legendarnego przywódcy robotników Żerania w październiku 1956 roku, niejednemu mogą się wydać bluźniercze. W Jacku Kuroniu jednak jest coś takiego, co każe wierzyć, że gdyby więcej było takich ludzi jak on, świat byłby lepszy. Ci, którzy go dobrze znali, podkreślali jego ogromną wrażliwość. On sam, wskazując osoby najważniejsze w jego życiu, wymienia Jacka Garbackiego i Jana Józefa Lipskiego, których cechowała niezwykła wprost tolerancja, i ks. Jana Zieję, który w każdym momencie życia dawał świadectwo miłości bliźniego, czyli każdego, a zwłaszcza słabszego, prześladowanego. Najważniejszy jednak, od najwcześniejszego dzieciństwa, był dla niego ojciec. To on wszczepił mu zasadę, której niezmiennie starał się być wierny: zawsze trzeba staćpo stronie słabszego. Działo się to jeszcze we Lwowie, mieście rodzinnym Jacka, kiedy chłopiec miał kilka lat, i nim wybuchła wojna, która odmieniła jego szczęśliwe dzieciństwo i świat. Potem niezwykle ważna stała się Gajka. Zakochała się w nim, kiedy miała 16 lat. Starszy od niej, dobrze wiedział, że dziewczyna kocha nie tyle jego, ile swoje o nim wyobrażenie. To było jak wyzwanie. Starał się stać takim, jakim go widziała. Dzięki temu stawał się lepszy. W portretującym Jacka Kuronia filmie Titkowa, bohater ze swadą i humorem, tak charakterystycznymidla jego sposobu mówienia, wypalając dziesiątki papierosów, co również było jedną z jego cech charakterystycznych, opowiada o sobie, korzeniach swojej osobowości, doświadczeniach i dokonaniach. Wyjaśnia i usprawiedliwia pewne wydarzenia ze swego życia, jak to, co często krytykowano: występowanie w dżinsowym ubraniu nawet wówczas, kiedy wręczano mu najwyższe odznaczenia państwowe (a uhonorowało o nimi wiele europejskich krajów). Przyznaje się do błędów. Z sentymetem wspomina młodość, kiedy jako działacz ZMP wynajdywał dzieci z biednych żoliborskich rodzin, by je wysłać na kolonie letnie, co - tak się złożyło - konsekwentnie czynił w dzisiejszych czasach na większą skalę, poprzez Fundację S. O. S. O Jacku Kuroniu - z sympatią i uznaniem mówią też w filmie: jego syn Maciej, brat Andrzej, Lechosław Goździk, Seweryn Blumsztajn, Marek Edelman i Joanna Szczęsna, która cierpiącemu na dysgrafię politykowi pomaga w pracy na książkami.