Na przedmieściach

W 1989 Tom Hanks był już aktorem w pełni rozpoznawalnym, jednak największe sukcesy miały dopiero nadejść. Na przedmieściach okazuje się kolejnym krokiem do uzyskania statusu niezaprzeczalnej gwiazdy kina amerykańskiego. Film wyreżyserował Joe Dante, specjalista od kina rozrywkowego, autor Gremliny rozrabiają czy Interkosmosu. Przedmieścia Hinckley Hills. To tutaj w typowym budownictwie jednorodzinnym mieszkają przedstawiciele klasy średniej. Żyje się tu spokojnie, wszyscy się znają i tolerują, a niektórzy nawet darzą sympatią oraz utrzymują przyjacielskie stosunki. Sielanka tego miejsca kończy się wraz z przybyciem tajemniczej rodziny Klopek. Nowo przybyli zachowują się dziwnie. Z nikim nie utrzymują kontaktu, rzadko widać ich poza domem, a w nocy z ich piwnicy dochodzą dziwne dźwięki. Familia Klopek szybko staje się centrum zainteresowania mieszkańców przedmieścia. Ray Peterson, żyjący tu wraz z żoną i synem, jest coraz bardziej zaniepokojony nowymi sąsiadami. Postanawia spędzić swój urlop w domu i zająć się dziwną rodziną. Wraz z kilkoma kumplami z sąsiedztwa obserwuje podejrzanych. Wątpliwości jeszcze tylko się potęgują, gdy w zagadkowych okolicznościach znika starszy pan, a Peterson jest świadkiem zakopywania przez Klopków czegoś w ogrodzie. Na przedmieściach to błyskotliwa komedia kryminalna łącząca wciągającą fabułę z elementami thrillera. Twórcy barwnie portretują amerykańskie przedmieścia, rzędy bliźniaczo podobnych domków jednorodzinnych, a także ich mieszkańców. Idylliczny klimat, równo przycinana trawa, wspólne grillowanie i specyficzny styl życia opisane są z przymrużeniem oka. Elementy czarnej komedii, dowcipne przerysowanie postaci są okazją do ukazania stereotypów, przyjrzenia się przeciętnemu Amerykaninowi i jego schematom myślenia i postępowania. W sielski krajobraz przedmieścia wkracza zagrożenie. Nowa, dziwaczna rodzina od razu wywołuje ogromne zamieszanie, udowadniając, że stabilizacja i unormowane, spokojne życie może być tylko fasadą.