Najwspanialsi w królestwie zwierząt. Antylopy

Najwięcej antylop występuje w Afryce, gdzie doliczono się 72 gatunków. Należą do nich wielkie zwierzęta, ważące nawet pół tony, a także wiele razy mniejsze od nich osobniki takie, jak dikdik. Ta miniaturowa antylopa mieszka w zaroślach porastających sawannę. Dikdiki żyją w parach, co stanowi rzadkość wśród antylop. Ze względu na swoje małe rozmiary stanowi łakomy kąsek dla wielu drapieżników, począwszy od węży, przez drapieżne ptaki, po szakale czaprakowe. W porównaniu z innymi antylopami, te najrzadziej padają łupem drapieżników. Dikdiki zawdzięczają to temu, że właściwie nie piją wody. W ten sposób unikają wodopojów, gdzie najczęściej giną inne zwierzęta. Kudu należą do dużych antylop. Wielkością ustępują jedynie elandom. Samiec, który wyróżnia się imponującym porożem, waży od dwustu do trzystu kilogramów: 50 razy więcej niż dikdik. Żywią się głównie liśćmi. W porze suchej 75% roślin znika albo traci walory odżywcze. Antylopy muszą więc pokonywać większe odległości w poszukiwaniu pożywienia. Afrykańskie antylopy dzieli się czasem na kilka grup. Kudu i buszboki należą do antylop o skręconych rogach. Na południu Afryki buszboki często dzielą terytorium z większym kuzynem - nialą grzywiastą. Podobnie jak buszbok i kudu, niala nie jest terytorialna. Samce żyją samotnie, ich kontakty z innymi samcami są przypadkowe i przelotne. Do dużych antylop należy bawolec, samiec waży 150 kilogramów. Przedstawicielami podrodziny bawolców są sasebi, inne duże antylopy żyjące na sawannie. Obowiązuje u nich prosta zasada bezpieczeństwa: przy wodopoju grupa strażników jest zawsze liczniejsza niż pijących. W Afryce wschodniej antylopy te bywają też nazywane topi, ponieważ stają na termitierach, by rozglądać się po okolicy. Największym gatunkiem antylopy, dziś bardzo przetrzebionym, jest eland. Wszystkie antylopy mają oczy osadzone z boku czaszki, co pozwala obserwować również to, co dzieje się z tyłu. Inna charakterystyczna cecha wszystkich antylop to dwie pary palców, z czego tylna nie sięga podłoża, co oznacza, że mają cztery palce, ale stąpają tylko na dwóch. Jednymi z najmasywniejszych antylop są koby. Samica waży 160 kg, a dorodny samiec nawet 250 kg. Szpringboki należą do antylop średniej wielkości, charakteryzujących się smukłą sylwetką, szybkością i zwinnością. W Afryce występuje kilkanaście takich gatunków. Dobrze radzą sobie na półpustynnych terenach, żywią się roślinami, których nie mogą jeść gatunki trawożerne, wymagające bliskości wody. Pod tym względem wymagania szpringboka są niemal zerowe. Radzi sobie bez wody. Impale charakteryzuje wyjątkowo zgrabna i harmonijna sylwetka. Są zawsze czujne i gotowe do natychmiastowej reakcji na niebezpieczeństwo. Afrykańskie antylopy choć różnią się wielkością, dietą i sposobem życia na pewno z jednakowym uporem robią wszystko, by nie stać się łatwym łupem.