Namorzyny świata Majów

Film dokumentalny, który przedstawia bogactwo biologiczne i znaczenie ekologiczne meksykańskiego półwyspu Jukatan, ze szczególnym uwzględnieniem mangrowców i lasów namorzynowych. Ze względu na pływy morskie często podczas przypływu namorzyny zalewane są tak, że widoczne są wtedy tylko korony drzew. Na Półwyspie Jukatan - położonym w Ameryce Środkowej, oblaneym wodami Morza Karaibskiego i Zatoki Meksykańskiej - granicę między dżunglą a morzem znaczy zielony pas. Całkowicie odmienny ekosystem niemożliwy do spenetrowania zamyka dostęp obcym, tworząc zakazaną krainę, bezpośrednio graniczącą z morzem i z lądem. Ten świat roślin i zwierząt to labirynt, w którym każdy cień kryje niespodziankę, a każde drzewo wspiera życie. Od pokoleń obszar uważany był za siedlisko zarazy, za miejsce wrogie człowiekowi. De facto jest wprost przeciwnie. Zagadkowy świat jest domem dla tysięcy zwierząt: od najdziwniejszych i niezwykłych rezydentów po niespodziewanych gości i gigantycznych mieszkańców morskiego ekosystemu. To tu Kolumb, gdy dotarł do wybrzeży Ameryki, widział syreny, będące źródłem pradawnych mitów Majów. Sami Majowie już 2 tysiące lat temu doceniali wartość tego miejsca. Tymczasem my, dopiero, gdy zagroziliśmy jego przetrwaniu, zdalismy sobie sprawę, jak niezwykłą spełnia rolę. Powoli zaczynamy rozumieć tajemnice, które kryje labirynt splątanych korzeni, jego zdumiewającą bioróżnorodność, i wielkie znaczenie ekologiczne tego świata, pulsującego życiem. To namorzyny - najmniej znany las w Meksyku. Tylko trzy kraje na świecie mają więcej namorzyn niż Meksyk. Blisko 13 tysięcy km kwadratowych kraju zajmuje las namorzynowy, a Półwysep Jukatan ma największą część. Namorzyny to świat między morskim i lądowym ekosystemem. Miliony lat przystosowywania się stworzyło przestrzeń, która toleruje zasolenie. Mangrowce, specyficzny gatunek drzew przystosowany do silnego zasolenia, rozrastają się i tworzą niedostępny las. Przy granicy z morzem, mangrowce czerwone tkwią ogromnymi korzeniami w błotnistym gruncie. Korzenie jak fundamenty katedry trzymają pnie drzew i powstrzymują morze, co pozwala rozwinąć się innym gatunkom mangrowców. Zatrzymując morze, las namorzynowy chroni wybrzeże i jednocześnie w dużym stopniu przeobraża.