Nie chcę tego dziecka

Lucille Jenkins całe swoje życie poświęciła rodzinie. Dziś ma dorosłą córkę, która ma już własny dom. Okazuje się, że Tammy, która ma już ośmioletniego syna, znów spodziewa się dziecka. Rodzą się bliźnięta. Wielka radość całej rodziny wkrótce przeradza się w rozpacz. Okazuje się, że każdy z noworodków jest dzieckiem specjalnej troski. Jordan ma wrodzoną wadę serca, Jesse ma zespół Downa. Tammy jest załamana. Ani ona, ani jej mąż nie mają środków, by zapewnić dotkniętym przez los dzieciom stosowną opiekę. Tammy decyduje się oddać Jesse'a do adopcji. Chce, by Jessem zaopiekowało się małżeństwo Peggy i George'a Youngów, którzy całe swoje życie poświęcili dzieciom dotkniętym chorobą Downa. Wtedy jej matka, zaszokowana decyzją córki, postanawia sama zaopiekować się wnuczkiem. Tammy nie zgadza się. Lucille występuje przeciw córce do sądu, dzięki temu udaje jej się zapobiec adopcji i uzyskać prawo do opieki nad Jessem. Wtedy Tammy wspólnie z małżeństwem Youngów występuje do sądu przeciw Lucilli. Przedstawia fikcyjne zarzuty, oskarża Lucillę o znęcanie się nad nią w dzieciństwie. Tammy stara się przekonać sąd, że Lucilla była okrutną i bezwzględną matką, i że równie okrutna będzie dla swojego wnuka. Tak oto rozpoczyna się długa batalia sądowa, w której stronami są członkowie tej samej rodziny, której, jak mogłoby się wydawać, nic nie było w stanie poróżnić.