Niebezpieczne przygody baronowej Cox

Baronowa Caroline Cox, zastępczyni przewodniczącego brytyjskiej Izby Lordów, zmierza do Sudanu. W niebezpiecznej tajnej misji towarzyszy jej Stuart Windsor, pastor Zielonoświątkowców. Wielebny dźwiga ciężką teczkę wypchaną banknotami. Posłużą do dobicia targu z handlarzami niewolników... Hańba - wołają parowie z opozycji. Wstyd - wtórują im działacze wielu instytucji charytatywnych. Żadnych negocjacji z ludźmi parającymi się handlem żywym towarem! To szkodliwa praktyka, tylko rozzuchwalająca przestępców. Nie należy zasilać ich pieniędzmi, nie wolno podtrzymywać zbrodniczego systemu. Trzeba położyć mu kres! Caroline podpisuje się pod tym ostatnim stwierdzeniem. Niewolnictwo z całą pewnością jest hańbą ludzkości. Lecz baronowa wie, że nie zmieni świata. Nie ma dość sił, aby wyplenić ten obrzydliwy proceder, brakuje jej środków, by zwrócić wolność wszystkim ofiarom przemocy. Może jednak dopomóc przynajmniej niektórym. W największym kraju Afryki od blisko dwóch dekad trwa wojna domowa między siłami rządowymi, a rebeliantami z południa Sudanu. Dziesiątki tysięcy buntowników z plemienia Dinkerów zginęły, tysiące uprowadzili na północ Arabowie Melisha. Wedle miejscowego obyczaju, rodziny mogą wykupić z niewoli swoich bliskich. Długotrwała wojenna zawierucha pozbawiła społeczność Dinkerów wszelkich środków materialnych. Biedacy nie mają niczego, czym mogliby zaspokoić wymagania kupców. W rezultacie jeńcy, w tym kobiety i dzieci, latami wegetują w nędzy i upokorzeniu. Pracują ponad siły, umierają od chorób i pracy ponad siły, nie doczekawszy się oswobodzenia. Dlatego ekscentryczna arystokratka, nie bacząc na sugestie, że jej wyprawy świadczą raczej o szaleństwie niż litości, nadal jeździ do Afryki. Podczas trzech poprzednich podróży wykupiła z rąk handlarzy około tysiąca pięciuset niewolników. Finansowego wsparcia udziela jej organizacja "Solidarność chrześcijańska", której roczne wpływy wynoszą około miliona trzysta tysięcy funtów. Kolejna, czwarta misja, może okazać się ostatnią.