Niebo nad Berlinem

(DER HIMMEL UBER BERLIN/ LES AILES DU DESIR)Melodramat, fantasy, 122 min, Niemcy/Francja 1987Scenariusz: Wim Wenders i Peter HandkeZdjęcia: Henri AlekanMuzyka: Jrgen KnieperReżyseria: Wim WendersWystępują: Bruno Ganz, Solveig Dommartin, Otto Sander, Curt Bois, Peter Falk, Didier Flamand i inniWim Wenders, Niemiec z pochodzenia, jest obywatelem świata: myśli po niemiecku, mówi po francusku, inspiruje swoje filmy kinem amerykańskim. W Ameryce przebywał na zaproszenie Francisa Forda Coppoli i tu zrealizował "Hammetta" i "Paryż, Teksas". Wymyślona wespół z austriackim pisarzem Peterem Handke filozoficzna baśń "Niebo nad Berlinem" jest nostalgicznym powrotem reżysera do Europy, do ojczyzny, do miasta (Berlin Zachodni) nieporównywalnegoz żadnym innym. Z góry, z berlińskiego nieba, dwa anioły Damiel i Cassiel obserwują życie ludzi. Pewnego dnia spływają na Ziemię i korzystając ze swej niematerialności, wtapiają się w tłum berlińczyków. Potrafią podsłuchiwaćludzkie monologi wewnętrzne i stwierdzają, że ziemskie istoty są smutne i zamknięte w sobie. Spacerują po ulicach, odwiedzają czytelnie, wytwórnię filmową, cyrki. W jednym z nich Damiel dostrzega piękną trapezistkę Marion i zakochuje się w niej. Ale Marion nie może go zobaczyć, choć odczuwa obecność anioła jako niejasne, delikatne wrażenie. Nieszczęśliwy Damiel zaczyna marzyć o zrzuceniu skrzydeł i staniu się zwykłym człowiekiem. Spotyka byłego anioła, a obecnie znanego aktora Petera Falka, który kręci w Berlinie film o czasach faszystowskich. Doskonale rozumie on marzenie Damiela, gdyż sam 30 lat wcześniej przyjął ziemską postać i nigdy tego nie żałował, mimo że utracił tym samym swą nieśmiertelność. Zagadka przyszłości, oczekiwanie na to, co jeszcze przyniesie los, okazało się bardziej kuszące niż wszechwiedza pozbawiona jakichkolwiek niespodzianek. Aktor ułatwia więc zakochanemu aniołowi wejście w ludzki wymiar i stanie się - jak on - zwykłym śmiertelnikiem. Damiel może już udać się na spotkanie z Marion. Reżyser tak wspominał pracę nad swym dziełem: "Już na etapie pomysłu miałem opracowaną generalną koncepcję plastyczną filmu. Sekwencje, kiedy Damiel jest jeszcze aniołem, są czarno - białe, a barwaoznacza wejście w świat śmiertelnych, uzasadnia ją pragnienie widzenia, dotykania, odczuwania sensualnego. (...) Pierwsza część filmu ma charakter snu - stąd też czerń i biel obrazu. Gdy anioł Damiel staje się istotą ludzką, film przyjmuje pełną paletę barw".