Niebo nad Saharą

Rok 1933. Maszyna Billa Lancastera ulega wypadkowi nad Saharą. Wobec braku dowodów na śmierć pilota na jego poszukiwania wyrusza ukochana, Marie Vallieres de Beaumont (Marion Cotillard). Jej samolot także zawodzi i jest zmuszona do lądowania w sercu pustyni. O wsparcie w odnalezieniu Billa bezskutecznie prosi zwierzchników oddziałów wojsk francuskich stacjonujących w Algierii, zmagających się akurat z buntem tubylców. Piękna pilotka może liczyć jedynie na porucznika Antoine'a Chauveta (Guillaume Canet), skłóconego z dowództwem oficera, który wątpi w sens i etyczny wymiar działań armii. Marie za wszelką cenę chce wyruszyć w głąb Sahary. Zdając sobie sprawę z ogromnego niebezpieczeństwa, jakie na nią czyha i widząc desperację kobiety, Chauvet decyduje się jej towarzyszyć. Film powstał na kanwie powieści Sylvaina Estibala, opisującej historię pilota, którego samolot rozbił się nad Saharą, gdy próbował uzyskać rekordowy czas przelotu na trasie Londyn - Kapsztad oraz próbującej go odnaleźć narzeczonej Chubbie Miller. Reżyser i współscenarzysta Karim Dridi zdecydowanie bardziej zainteresował się losami żądnej przygód pilotki i to przede wszystkim jej poświęcił "Niebo nad Saharą". Poprzez pryzmat jej działań i doświadczeń chciał zadać egzystencjalne pytanie o różnicę między pragnieniem miłości a samym uczuciem. - Moim zamiarem - mówi Dridi - było stworzenie filmu historycznego i romantycznego, ale bez typowych dla tego gatunku scen. (... ) Chciałem zrobić film o dwójce ludzi, którzy idą, bliscy wyczerpania, w poszukiwaniu Lancastera i powoli poddają się, by w końcu zaakceptować swoją nieuniknioną miłość. Twórcy zdecydowali się na bardzo powściągliwe ukazanie uczucia rodzącego się między porucznikiem Chauvetem a Marie. Wyzwanie, jakie niósł ze sobą taki sposób poprowadzenia akcji, było tym większe, że w głównych rolach wystąpili francuscy aktorzy będący prywatnie parą - Marion Cotillard ("Niczego nie żałuję - Edith Piaf", "Nine - Dziewięć", "Incepcja") oraz reżyser, scenarzysta i aktor Guillaume Canet.