Nieznane oblicze Atlantyku

Trzycześciowa dokumentalna opowieść o krajach położonych na zachodnich krańcach Europy, które zawdzięczają łagodny klimat Atlantykowi przynoszącemu tu ciepłe wody aż z Karaibów. Wiatry wiejące z zachodu przynoszą tu deszcze, które regularnie nawadniają ziemię. Umiarkowane temperatury i wilgoć sprawiają, że region cieszy się bujną roślinnością, zapewniającą mieszkanie wielu gatunkom zwierząt. Podróż zaczniemy na środku Atlantyku - od archipelagu Azorów. Skończymy zaś na Islandii. W Portugalii będziemy podziwiać niezwykłe ptaki. W Hiszpanii zobaczymy najrzadziej na świecie spotykany gatunek kota. Przemierzymy Francję, wstąpimy na Wyspy Normandzkie, okrążymy południowo - zachodnie brzegi Anglii i zachodnią Irlandię. Udamy się też na północ: do Szkocji i na Wyspy Owcze. Wszystkie te miejsca łączy Atlantyk. Azory leżą na środku Atlantyku, półtora tysiąca kilometrów od zachodnich brzegów Europy. Liczący dziewięć wysp archipelag należy do Portugalii. Wyspy - jedne z najmłodszych na planecie - wypiętrzyły się na skutek erupcji wulkanicznych. Tak naprawdę stanowią wierzchołki podwodnego łańcucha górskiego znanego jako Grzbiet Śródatlantycki. Biegnie on przez Atlantyk od południa po północ, stanowi granicę między europejską i amerykańską płytą kontynentalną. Przechodzi też przez Islandię, co tłumaczy obecność wulkanów na wyspie. Azory są stosunkowo spokojne, ale wszechobecne kratery przypominają o pochodzeniu wysp. Pico - druga pod względem wielkości wyspa archipelagu - wynurzyła się ostatnia 250 tysięcy lat temu. Pico to również nazwa wulkanu górującego nad wyspą. Wysoki na 2300 metrów jest największym szczytem Azorów, a zarazem Portugalii. Pico od 300 lat jest wulkanem drzemiącym, ale ze szczelin na skalistych zboczach wciąż wydostają się gorące gazy. Pico, podobnie jak pozostałe wyspy Azorów, oblewają wody ogrzane przez ciepły prąd, przyniesiony przez Atlantyk. Prąd ten, znany jako Prąd Zatokowy albo Golfsztrom, rodzi się w Zatoce Meksykańskiej. Jemu Azory zawdzięczają bogactwo życia. Kaszaloty zwykle można spotkać w głębokich wodach otwartego oceanu. Na Azorach stok kontynentalny jest bardzo wąski. Potem gwałtownie opada, co sprawia, że walenie niebezpiecznie zbliżają się do brzegów wysp, zwłaszcza do Pico. Jest wrzesień. Ptaki migrują na południe Atlantyku, gdzie będą gniazdować. Spędziwszy lato na półkuli północnej, zapewne na wybrzeżach Nowej Anglii we wschodniej Kanadzie, zmierzają najprawdopodobniej na wyspę Tristan da Cunha położoną na zachód od Kapsztadu. To duże, silne ptaki. Przemierzają tysiące kilometrów nad oceanem, żywiąc się głównie rybami. Nurkując jednak ryzykują, bo tam, gdzie nie brakuje ryb, pojawiają się też rekiny. W Parku Narodowym Doana żyje ponad 400 gatunków ptaków. Stanowi on granicę między gorącą Afryką a chłodniejszą Europą. Oddziela też ciepłe wody Morza Śródziemnego od chłodniejszego Atlantyku. Idealne miejsce dla ptaków. Zwłaszcza dla tych, które w czasie wiosennej i jesiennej migracji kursują między Afryką a Europą. Tu mogą zrobić sobie przerwę w podróży. Odpocząć i nabrać sił przed dalszą drogą. W następnym odcinku przekroczymy Pireneje i przeniesiemy się do Francji. Wyruszymy w podróż wybrzeżem Bretanii. Wstąpimy na wyspy kanału La Manche. Okrążymy południowo - zachodnie brzegi Wielkiej Brytanii, żeby odkryć fantastyczny krajobraz Irlandii.