Nocny pociąg

Michael Poole, niemłody, samotny recydywista, który przez długie lata zajmował się prowadzeniem fałszywych ksiąg rachunkowych dla przestępczych gangów, wychodzi z więzienia po kolejnej odsiadce. Chce zerwać z dotychczasowym życiem. Wynajmuje pokój w domu starszej kobiety, pani Mooney, na przedmieściach Dublina, znajduje pracę jako pomocnik w rzeźni. Spełniając swoje marzenie z dzieciństwa, ustawia w pokoju wielką makietę elektrycznej kolejki i całymi wieczorami obserwuje miniaturowe pociągi mknące wśród tekturowych pagórków i lasów. Pani Mooney zaczyna niebawem żałować, że wynajęła pokój milkliwemu lokatorowi, z którego pokoju dochodzą dziwne "kolejkowe" hałasy. Co gorsza, jej córka, Alice, okazuje Michaelowi żywe zainteresowanie. Samotna urzędniczka, nie pierwszej już młodości, nie potrafiła dotąd wyzwolić się spod wpływu zaborczej, hipochondrycznej i zrzędliwej matki. W nowym lokatorze widzi ostatnią szansę na ułożenie sobie życia i stara się stwarzać coraz więcej okazji do spotkań z nim. Niby przypadkiem wychodzi o tej samej porze do pracy, częstuje go kolacją, chętnie przyjmuje jego zaproszenia na herbatę czy szklaneczkę whisky. Oboje przekonują się, że łączy ich więcej niż myśleli: są równie samotni, złaknieni uczucia, nieśmiali. Początkowa sympatia przeradza się w miłość, choć pani Mooney ostrzega córkę, że nic właściwie nie wie o Michaelu. Zakochana Alice nie chce jednak słuchać argumentów matki i kiedy Michael proponuje jej romantyczną podróż Orient Expressem przez Europę, bez wahania przyjmuje propozycję. Czar pryska, kiedy dowiaduje się, kim naprawdę jest Poole, i że wymarzona podróż jest w istocie ucieczką przed gangsterami. Bandyci wyśledzili, gdzie Michael mieszka i pracuje i teraz usiłują mu odebrać sporą sumę pieniędzy, którą zagarnął fałszując ich księgi. Alice żąda, aby ukochany zwrócił pieniądze, a gdy Michael odmawia, opuszcza go bez słowa. Poole uświadamia sobie, że aby ją odzyskać, musi jednak zaryzykować spotkanie z bezwzględnym mafioso, Billym.