O rany, nic się nie stało!

Debiut fabularny reżysera Waldemara Szarka, znanego dokumentalisty. Film jest utrzymany w konwencji paradokumentu. Czarno-białe zdjęcia stylizowano na lata 60., w których toczy się akcja. Narrator, 17-letni Jacek, opowiada o rodzinie, kolegach, życiu w prowincjonalnym miasteczku. Sprawy wielkiej polityki przeplatają się z codziennością mieszkańców Plichowa. Wydarzeniem staje się przyjazd Kubańczyka na praktykę do miejscowej cukrowni. Roberto Rojas podejmowany jest przez władze w ramach braterstwa i solidarności między narodami. Uroczystości powitalne przedłużały się na tyle, że Roberto musiał sam upommnieć się o pracę, by przypomnieć miejscowym notablom, w jakim charakterze przyjechał do Polski. Tymczasem Kuba staje się przyczyną konfliktu między USA i ZSRR - światu grozi wojna. Nawet w Plichowie wyczuwa się międzynarodowe napięcie. Łukasz, tłumacz Roberto Rojasa, zostaje posądzony o szpiegostwo na rzecz wywiadu amerykańskiego. Komendant straży pożarnej zorganizował nawet próbny alarm, aby przygotować ludność miasteczka na wypadek wojny. Na tle tych zabawnie ukazanych wydarzeń rozgrywają się problemy miłosne młodych ludzi, pierwsze uniesienia i rozczarowania. Atmosferę lat 60. świetnie podkreślają przeboje z tamtych dni, "Malowana lala" Karin Stanek, "Kuba, wyspa jak wulkan gorąca" Los Demolos, "Gdy mi ciebie zabraknie" Hanny Rek, "Prosto w oczy spójrz" Violetty Villas i inne.