Odkrycie Nefretete

Nefretete, której imię oznacza "piękność (lub doskonałość), która przybyła", była królową Egiptu w późnym okresie XVIII dynastii. Słynne i podziwiane popiersie z wapienia, które eksponuje jej szlachetny profil i łabędzią szyję, jest przechowywane od 1922 r. w Muzeum Egipskim w Berlinie. Nefretete w bardzo młodym wieku poślubiła Amenhotepa IV, stając się jego pierwszą i najważniejszą żoną. Amenhotep został faraonem około 1350 r. p. n. e. Próbując najprawdopodobniej odebrać władzę politeistycznym kapłanom egipskim, ustanowił własną religię - monoteistyczny kult boga słońca, Atona. Faraon przyjął nowe imię - Echnaton ("służący Atonowi") i przeniósł stolicę Egiptu z Teb do nowego miasta Achetaton (obecnie Tell el-Amarna). W okresie jego panowania Nefretete wraz z kilkoma ze swoich sześciu córek osiągnęła niezwykle wysoką pozycję. Ich wizerunki na wspaniałych malowidłach zdobiących pałace królewskie wskazują, że odgrywały one ważne role podczas uroczystości religijnych - Nefretete występuje często u boku faraona. Uczestniczyły także w rytualnych egzekucjach, co było zawsze zastrzeżone tylko dla faraona. Jest prawdopodobne, że Nefretete wpływała na Echnatona, aby wspierał kult Atona i zwalczał kapłanów tradycyjnej religii. Z czasem, gdy faraon stracił popularność, Egipcjanie zaczęli winić piękną władczynię za swoje kłopoty i nieporządek w państwie. Niektórzy archeologowie sądzą, że po śmierci męża, którego rządy trwały 17 lat, Nefretete jeszcze przez trzy lata samodzielnie rządziła Egiptem jako faraon. Zdaniem innych zmarła przed zakończeniem jego panowania. Po jej śmierci, o której niewiele wiadomo, imię Nefertiti - podobnie jak imię jej męża - zostało wymazane z zapisów historii. Niemal na pewno była obwiniana o nieszczęścia, które trapiły Egipt w czasach panowania jej męża. Nie wspominano jej dobrze, a jej wizerunki zostały w całym kraju zniszczone. Mimo to, w pewnym sensie, udało jej się zachować nieśmiertelność.