Off Road

Beatrice jest postawną blondynką prowadzącą warsztat samochodowy w Rzymie. Część z jej klientów pamięta ją jako Pino, wąsatego mistrza kierownicy. Choć wyposażona w kobiece atrybuty, Beatrice nie odżegnuje się od przeszłości włoskiego macho, ściany jej biura przyozdobione są nagimi kobietami, nie rezygnuje także z męskiej perspektywy w rozkoszach alkowy. Szybko dowiadujemy się, że operacja zmiany płci nie odbyła się do końca. Już jako kobieta Beatrice zakochała się od pierwszego wejrzenia w Mariannie, rumuńskiej opiekunce swojej zniedołężniałej matki. Gdy Marianna zostaje wydalona z kraju, nie waha się po nią pojechać. Nieletni syn nowej kochanki, Daniele, poniewierany przez biologicznego ojca, również nie stanowi problemu, wszak Beatrice jest typową Włoszką, stawiającą porywy serca na pierwszym miejscu. Film jest zapisem codzienności tej nietypowej rodziny, dowodem na to, że jakkolwiek powikłane są ludzkie losy, wszyscy dzielimy te same wartości: rodzinne ciepło, potrzebę bliskości, bezwarunkowe wsparcie w trudnych chwilach. Choć Beatrice i Marianna są do bólu normalne, wolne dni spędzają na oglądaniu telewizji, pielęgnacji ogródka i przekomarzaniu, troszczą się o syna, to świat wciąż nie chce ich do końca zaakceptować, mają problemy w urzędzie stanu cywilnego, a Daniele jest prześladowany w szkole. I choć ich przyszłość rysuje się w różowych barwach, podobnie jak ich weselne suknie, to przeszłość przybiera ciemniejszą barwę. Okazuje się, że Beatrice ma jeszcze jedno dziecko, z którym stosunki nie układają się już tak dobrze. Dla polskiego widza, oswojonego z seansami homofobicznej nienawiści, ten film może być szokiem, dobitnie pokazuje, że osoby transseksualne to niewyabstrahowana z życia kawiorowa lewica, lecz sól ziemi, bo co może być bardziej oswojonego niż mechanik samochodowy dłubiący kluczem przy podwoziu?