Opowieści kanterberyjskie

I racconti di Canterbury, Włochy/Francja 1972

Cykl opowieści, których ramę stanowi pielgrzymka przedstawicieli różnych stanów do grobu św. Tomasza w Canterbury. Każdy z pielgrzymów w czasie wędrówki ma za zadanie opowiedzieć jedną historię.

Reżyseria:Pier Paolo Pasolini

Czas trwania:107 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Komedia

Opowieści kanterberyjskie w telewizji

Galeria

Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
  • Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
  • Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
  • Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
  • Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
  • Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
  • Opowieści kanterberyjskie (1972) - Film
  • Hugh Griffith

    jako Sir January

  • Laura Betti

    jako żona z Bath

  • Ninetto Davoli

    jako Perkin

  • Franco Citti

    jako diabeł

  • Pier Paolo Pasolini

    jako Geoffrey Chaucer

  • Alan Webb

    jako starszy mężczyzna

  • Danilo Donati

    Kostiumy

  • Tonino Delli Colli

    Zdjęcia

  • Pier Paolo Pasolini

    Reżyseria

  • Nino Baragli

    Montaż

  • Ennio Morricone

    Muzyka

  • Alberto Grimaldi

    Producent

Opis programu

Ekranizacja poematu Geoffreya Chaucera, ojca poezji angielskiej, pełna rubasznego humoru i realistycznych obserwacji dotyczących życia w średniowiecznej Anglii. Reżyser wykorzystał w swoim filmie osiem nowel, między innymi wesołą historię o żakach uwodzących żonę i córkę młynarza, opowieść o życiu podłego mnicha a także powiastkę o starym królu. Obraz nawiązujący w swojej stylistyce do malarskich dzieł Pietera Bruegla i Hieronima Boscha. Pasolini zagrał w nim rolę Chaucera. Odważny film, pełen naturalistycznych scen erotycznych. Wzbudził wiele kontrowersji z powodu mocnego i brutalnego przedstawiania rzeczywistości. Za jego sprawą regularnie nominowany do najważniejszych europejskich nagród filmowych włoski reżyser Pier Paolo Pasolini (Ewangelia według Mateusza, Król Edyp, Teoremat, Dekameron, Kwiat tysiąca i jednej nocy) był atakowany za obsceniczność i wizualną dosłowność (sam reżyser mówił o "realizmie fizjologicznym"). Film wielokrotnie był wycofywany z kin lub cenzurowany, zdobył