Opowieści z Szanghaju

Kiedyś Szanghaj był azjatycką królową orientu, miejscem, w którym żyła bogata tradycja i kultura Wschodu. To właśnie do niej odwołuje się reżyser filmu. Szanghaj to największe i najludniejsze miasto w Chinach. Ten położony w delcie rzeki Jangcy największy chiński ośrodek gospodarczy, finansowy i komunikacyjny to również trzeci co do wielkości port morski na świecie. Nazwa miasta składa się ze znaków "na" i "morze", które często interpretuje się jako "najdalszy zasięg morza". Kiedyś Szanghaj znany był jednak nie jako ostoja nowoczesności, lecz azjatycka królowa orientu. Było to miejsce, w którym żyła bogata tradycja i kultura Wschodu. To właśnie do niej odwołuje się reżyser filmu. Ten liryczno-nostalgiczny dokument przedstawia teraźniejszość i przeszłość Szanghaju. Widz ma szansę poczuć minione czasy, gdy miasto nie było jeszcze ultranowoczesną, pozbawioną ducha metropolią. Teraźniejszość uobecniona jest w obrazach industrialnego Szanghaju, a przeszłość w archiwaliach i wspomnieniach starszych wiekiem mieszkańców miasta. Reżyser odwołuje się również do świata symboli. Gdy pokazuje usytuowane wzdłuż rzeki Suzou supernowoczesne budynki, w tle słychać delikatny ryk lwa. Sportretowani w filmie ludzie, mimo, że pochodzą z różnych części Szanghaju, pokazują ten sam szczególny związek, jaki łączy ich ze zmieniającą się metropolią. Dzięki temu widz ma szansę poznać skutek, jaki ten proces wywołuje. W każdym z tych ludzkich przypadków Szanghaj funkcjonuje jako miasto o innej twarzy. Raz jest miejscem uchodźców, innym razem tłem osobistych tragedii, albo miejscem dojrzewania lub śmierci. A wszystko dzieje się pod osłoną nieba Ludowej Republiki Chin.