Opowieści złotego wieku

Cristian Mungiu, reżyser nagrodzonego w Cannes dramatu "4 miesiące, 3 tygodnie, 2 dni", tym razem zabiera widza na wycieczkę po największych i najzabawniejszych absurdach komunistycznej Rumunii. Dla Rumunów, żyjących w kraju ogarniętym dyktaturą Nicolae Ceausescu, humor był zdecydowanie jedną z nielicznych metod samoobrony. Konieczne było - jak pokazuje Cristian Mungiu - nabranie ironicznego dystansu do rzeczywistości. W "Opowieściach Złotego Wieku", niezwykłym nowelowym projekcie zrealizowanym przez czterech rumuńskich reżyserów do scenariusza Mungiu, patrzymy więc na zupełnie normalne w czasach rumuńskiego komunizmu sytuacje i charaktery. I tak na jezdniach niepodzielnie króluje Dacia - ikona przemysłu motoryzacyjnego Rumunii. Obywatele żyją z okradania państwa i dzięki dobrodziejstwom czarnego rynku. Pracować mogą jednak jedynie w przerwach między wypełnianiem obywatelskich obowiązków, czyli realizowaniem planów bez względu na to, jak bardzo nielogiczne by były. Kiedy już skończą przemalowywać fasady domów wzdłuż ulic, którymi może przejechać wielki wódz, kombinują. Młoda para sprzedaje butelki zwrotne, które zdobywa udając specjalistów od badania zanieczyszczeń wody i powietrza. Pewien kierowca ciężarówki z kolei zaczyna handlować jajkami wysiedzianymi przez kury jego pracodawcy. Interes kwitnie, balon absurdu rośnie, a rzeczywistość - skrzeczy. Cristian Mungiu, autor fenomenalnego dramatu "4 miesiące, 3 tygodnie, 2 dni", który w 2007 roku zdobył Złotą Palmę w Cannes, powraca do czasów komunizmu. Ten - jak ironicznie nazywa go Mungiu - "złoty wiek" rumuńskiej historii jest zresztą niezbywalną częścią życiowego doświadczenia dziś już ponad czterdziestoletniego reżysera. "Wielu moich rumuńskich kolegów po fachu wraca do swojego dorastania w komunistycznej Rumunii. Ale to nie tyle filmy o przeszłości, ile raczej bardzo osobiste historie reżyserów. 30-40-latków, którzy nie szukają tematu w książkach czy gazetach, ale opowiadają o tym, co sami przeżyli.