Ortalionowy dziadek

Telewizyjny film z wątkiem sensacyjnym. Głównym bohaterem jest tu starszy pan o nobliwym wyglądzie, z pozoru godny szacunku i praworządny obywatel. Aleksander regularnie gości u siebie na partyjce brydża troje wyraźnie zubożałych przyjaciół. Przy okazji goście delektują się wspaniałymi obiadami specjalnie przygotowywanymi przez gosposię pana domu, Michalinę. Wszyscy i tak czują się rozpieszczani, a gospodarz jeszcze im dogadza, serwując wyborny francuski koniak, a do tego tort i kawę. Nikt z obecnych nie ma pojęcia, jakim kosztem są organizowane owe luksusowe brydżowe spotkania. Aleksander skrywa bowiem pewną tajemnicę. Co wieczór starszy pan słucha w radiu prognozy pogody na następny dzień. Jeżeli nazajutrz będzie padał deszcz, to znak, że ludzie włożą nieprzemakalne płaszcze. Nadeszła wiosna, wszyscy pozbyli się jesionek i teraz noszą ortaliony, które są w cenie. Aleksander przesiaduje w różnych lokalach, obserwując klientów. Elegancki starszy pan czytający Le Monde nie budzi żadnych podejrzeń personelu. Tymczasem on po prosu kradnie ortaliony, które potem sprzedaje. Na komendzie milicji wielkie poruszenie, napływają doniesienia o kradzieży ortalionów na dużą skalę. Komendant zarządza wnikliwą obserwację barów i kawiarni. Tajniacy mają pełne ręce roboty. Po kilku drobnych wpadkach Aleksander staje się bardziej ostrożny, chce nawet, przynajmniej na pewien czas, wycofać się z interesu. Ale, kiedy przechodzi koło kawiarni i przez okno widzi na wieszaku ortalion, pokusa okazuje się silniejsza. Dodatkowym walorem filmu są zdjęcia dokumentujące ludzi i szare ulice wielkiego miasta lat 60. Film telewizyjny, Polska 1968 Reżyseria: Julian Dziedzina Scenariusz: Jerzy Urban Zdjęcia: Mikołaj Sprudin Aktorzy: Tadeusz Białoszczyński, Jadwiga Andrzejewska, Jan Ciecierski, Janusz Kłosiński, Jan Rudnicki