Ostatni dyktator w Europie

Angielski film dokumentalny przedstawia sytuację na Białorusi. Kraj ten stojący u wrót Europy, wciąż pozostaje archaicznym i antydemokratycznym punktem na mapie naszego kontynentu. Białoruś ma 10 milionów ludności. Graniczy z Polską, Rosją, Litwą, Łotwą i Ukrainą. Aleksander Łukaszenka rządzi krajem żelazną ręką od 17 lat. Jest nazywany "ostatnim dyktatorem Europy". Dla wielu ludzi jest obiektem żartów, ale jego władza jest realna. Siedziba służby bezpieczeństwa, nadal zwanej KGB, góruje nad Mińskiem tak samo, jak oficerowie KGB nad Białorusinami. Nie ma wolności słowa. Media albo należą do państwa, albo są przez państwo kontrolowane. Dostęp do Internetu jest ograniczony i monitorowany. Łukaszenka kontroluje wszystkie dziedziny życia, a z opozycją surowo się rozprawia. W ramach solidarności z ofiarami dyktatora coraz więcej ludzi na świecie przyłącza się do protestu przeciw opresji. Zagraniczni dziennikarze nie są tu mile widziani, dlatego autorzy filmu większość obrazów filmowali z ukrycia. Przyjezdni mają wrażenie, że w Mińsku zatrzymał się czas. Puste ulice i przytłaczające budowle, przy których ludzie czują się, jak karły. To wszystko przypomina czasy sowieckie. Ludzie boją się mówić o polityce. 80 procent miejsc pracy to posady państwowe, a niewielki sektor prywatny też jest kontrolowany przez państwo, dlatego krytyka reżimu oznacza utratę pracy i problemy z utrzymaniem rodziny. Film mówi o torturach, morderstwach i porwaniach, a także o walce grupy opozycjonistów, więzionych i wysyłanych do obozów pracy. Premiera filmu odbyła się 1 marca 2012 w Londynie. Pokaz prowadziła znana angielska aktorka, Joanna Lumley, która w filmie wystąpiła w roli narratorki.