Padlinożercy oceanów

Niezmierzone przestrzenie Pacyfiku zajmują niemal połowę powierzchni kuli ziemskiej. Jednak krystalicznie czysta woda otaczająca tysiące wysp i lagun tylko na folderach biur turystycznych jest oazą ciszy i spokoju. W rzeczywistości w jej głębi toczy się ciągła walka o przeżycie - silniejszy pożera słabszego, a szanse na przeżycie ma ten kto jest sprytniejszy i szybszy. Tu nic się nie marnuje. Na resztki z uczty wielkich ryb czatują pomniejsze drapieżniki, zaś okruchy z ich stołu nakarmią padlinożerców. Na samym początku łańcucha pokarmowego stoją rekiny. Bezwzględni łowcy wyposażeni w doskonały słuch i węch wytropią ofiarę z odległości wielu kilometrów. Kamera rejestruje ich wyczyny. Nikt nie może czuć się bezpiecznie; odpoczywające na falach albatrosy, zabłąkane wieloryby, wędrowne żółwie morskie i przepływające między wysepkami jelenie z Nowej Kaledonii. Jedynym sposobem obrony jest ucieczka lub - specjalność delfinów - zmasowany atak na napastnika. Na to, co zostaje z posiłków drapieżników czyhają czyściciele oceanu. Wzgardzone przez drapieżniki szczątki, przejmują kraby i ryby głębinowe. Aby śledzić ich zwyczaje, wraz z filmowcami opuszczamy się coraz głębiej. Trzeba zdawać sobie bowiem sprawę, iż około 85 procent powierzchni Pacyfiku to wody poniżej głębokości półtora kilometra. Te skrajnie niegościnne regiony zamieszkują stworzenia, których los całkowicie uzależniony jest od resztek opadających z góry. To niezwykłe, jak dobrze organizmy te przystosowały się do tutejszych warunków. Kiedy szczęśliwy los ześle im pożywienie przez kilka lat ucztują na przykład dzięki szkieletowi dużego wieloryba. Na leżące kilka kilometrów poniżej poziomu zero dno morskie nie dociera nic, nawet najmniejsza cząstka pożywienia. Ocean musi być czysty.