Pan i pani Bridge

James Ivory przez długi czas nosił się z przeniesieniem na ekran powieści Evana S. Connella. Książki (powstała część "Pani Bridge" i "Pan Bridge") opisywały codzienność życia przeciętnej rodziny z klasy średniej w Kansas City lat 30. i 40. Reżyser odnalazł w niej podobieństwo do doświadczeń swojej rodziny i swojego dzieciństwa, co nadało całości pewnego wymiaru autobiograficznego. Lata 30. XX wieku. W Kansas City mieszka rodzina Bridge'ów. Walter, głowa rodziny jest chłodnym, zasadniczym i dość zamkniętym w sobie adwokatem. Kocha swoją żonę Indię, lecz nie potrafi tego okazywać. India jest kobietą zajętą domem, uległą mężowi, ciepłą i troskliwą matką trójki dzieci. Życie zdaje się płynąć spokojnym rytmem, do czasu, gdy dzieci zaczynają dojrzewać i wchodzić w dorosłość. Pokoleniowy bunt okaże się dla rodziny nie lada wyzwaniem. Świat się zmienia, zmienia się obyczajowość, a nawet normy etyczne, co dla Waltera i Indii będzie pewnego rodzaju szokiem i zmieni ich dotychczasowe postrzeganie świata. Niestety, wraz z problemami z dziećmi zaczynają wychodzić na wierzch ukryte, spychane wcześniej na margines nieporozumienia między małżonkami. Kolejny udany film będący efektem współpracy reżysera Jamesa Ivory'ego, producenta Ismaila Merchanta i scenarzystki Ruth Prawer Jhabvali. Twórcom udało się subtelnie i realistycznie oddać codzienność życia państwa Bridge, uchwycić rytm powtarzających się rodzinnych rytuałów, pozornie nieefektownych zachowań czy gestów. Poznajemy światopogląd bohaterów, temperament postaci, ich stosunek do tego, co tradycyjne i do tego, co nowe. Zderzenie obyczajowości pokolenia państwa Bridge'ów i ich dzieci, różnice wynikające z wychowania, wpływu zmieniającego się świata to wątki bardzo często podejmowane przez Ivory'ego. Konfrontowanie postaw, eksploracja styku różnych kultur jest obecna również tutaj, chociażby w scenie odwiedzin paryskiego Luwru.