Pan Jerzy Jacek Nieżychowski

Jerzy Jacek Nieżychowski (rocznik 1924), pochodzi ze starej rodziny szlacheckiej, której początki sięgają 1324 roku. Spędził szczęśliwe dzieciństwo w pięknym dworku, odebrał staranne wykształcenie. Uczył się języka francuskiego. Jego ojciec był majorem Wojska Polskiego. Sędziwy, ale wciąż pełen energii i optymizmu bohater dokumentu snuje przed kamerami barwną opowieść o swoich losach i czasach, w jakich przyszło mu żyć. Mimo wysokiego urodzenia Nieżychowski poświęcił się działalności artystycznej i budowaniu nowej rzeczywistości po II wojnie światowej. Zaczynał na Ziemiach Zachodnich. Od 1946 r. był związany ze Szczecinem. W 1947 r. podjął pracę w tamtejszym Urzędzie Morskim. Współtworzył Technikum Eksploatacji Żeglugi i Portów, którego został pierwszym dyrektorem. Studiował w SGPiS, powrócił jednak do Szczecina, gdzie założył pierwszy teatr muzyczny. W tym mieście zorganizował także Festiwal Młodych Talentów, który wykreował największe sławy polskiej muzyki rozrywkowej, takie jak: Czesław Niemen, Karin Stanek, Kasia Sobczyk, Helena Majdaniec, Ada Rusowicz, Mira Kubasińska. W filmie znalazło się wiele materiałów archiwalnych z ich ówczesnych występów. Sukcesy artystyczno-organizacyjne kończyły szybko jego kadencje urzędnicze. Im większy zdobywał aplauz publiczności, tym bardziej był narażony na krytykę władz. Zwolniony z funkcji dyrektora operetki, a później dyrektora Estrady Szczecińskiej ciągle szukał swojego miejsca. Odbył roczne tournee po ZSRR w towarzystwie gwiazd polskiej estrady. W 1969 r., wraz z Kazimierzem Grześkowiakiem i Tadeuszem Chyłą, założył Silną Grupę Pod Wezwaniem, która była fenomenem kabaretowym lat siedemdziesiątych. Zespół zdobywał nagrody na festiwalach w Opolu i Sopocie. Zachowane do dziś telewizyjne nagrania ich występów dowodzą ponadczasowości ich sztuki.