Piwne rozmowy braci McMullen

Film okazał się bardzo dobry i został zakwalifikowany na festiwal w Sundance i otrzymał tam główną nagrodę. Otrzymał też nagrodę jury na festiwalu kina amerykańskiego we francuskim Deauville. Doceniono oryginalność dzieła, sprawną realizację, humor, a przede wszystkim wiarygodność. Siła wyrazu "Piwnych rozmów... " tkwi właśnie w ich autentyzmie i osobistym tonie. Burns, podobnie jak jego trzej bohaterowie, wychował się bowiem w irlandzkiej dzielnicy Long Island w Nowym Jorku, w katolickiej rodzinie, uczęszczał do katolickich szkół i to wszystko ukształtowało jego sposób widzenia, mentalność, psychikę. Poprzez stanowiące oś filmu rozmowy filmowych braci reżyser chciał pokazać, jak radzą sobie oni z podejmowaniem decyzji i ich konsekwencjami, w jaki sposób ze sobą rozmawiają na często bardzo intymne tematy, jak kierują swoim życiem uczuciowym. Opowieść o braciach McMullen zaczyna się w dniu śmierci ich ojca. Po pogrzebie pani McMullen zwierza się średniemu z synów, Barry'emu, że jej małżeństwo było wielką pomyłką. Teraz, gdy nie ma zobowiązań wobec męża i dorosłych już dzieci, postanawia wrócić do Irlandii, do swego ukochanego sprzed 30 lat. Jack, żonaty z piękną Molly, Barry i najmłodszy Patrick muszą liczyć na siebie. Chociaż Jack bardzo kocha żonę, coraz bardziej nęci go romans z Ann, poznaną na przyjęciu urodzinowym Molly i w końcu mężczyzna ulega pokusie. Barry próbuje sił jako pisarz, poznaje też modelkę Audrey, zaczyna się z nią spotykać. Ostrzega ją jednak, że nie chce się wiązać "na poważnie". Urażona dziewczyna grozi rozstaniem. Patrick odwleka jak może decyzję o ślubie ze swoją dziewczyną, Susan, niepewien, czy to właśnie ta, z którą chce spędzić resztę życia. Coraz więcej czasu spędza z Leslie, która jednak planuje wyjazd do Kalifornii. Kiedy Susan oświadcza Patrickowi, że jest w ciąży, ten - jako przykładny katolik - decyduje się na ożenek. Tymczasem Molly odkrywa, że mąż ją zdradza.