Pokój syna

La stanza del figlio, Włochy/Francja 2001

Giovanni Sermonti jest psychoanalitykiem, ma żonę i dwoje dzieci. Szczęśliwe życie rodzinne rozpada się po śmierci syna Sermontich. Giovanni i jego bliscy próbują na nowo odnaleźć sens życia.

Reżyseria:Nanni Moretti

Czas trwania:95 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Dramat obyczajowy

Pokój syna w telewizji

Galeria

Pokój syna (2001) - Film
Pokój syna (2001) - Film
Pokój syna (2001) - Film
Pokój syna (2001) - Film
Pokój syna (2001) - Film
Pokój syna (2001) - Film
Pokój syna (2001) - Film
Pokój syna (2001) - Film
Pokój syna (2001) - Film
  • Pokój syna (2001) - Film
  • Pokój syna (2001) - Film
  • Pokój syna (2001) - Film
  • Pokój syna (2001) - Film
  • Pokój syna (2001) - Film
  • Pokój syna (2001) - Film
  • Pokój syna (2001) - Film
  • Pokój syna (2001) - Film
  • Pokój syna (2001) - Film
  • Nanni Moretti

    jako Giovanni Sermonti

  • Laura Morante

    jako Paola Sermonti

  • Jasmine Trinca

    jako Irene Sermonti

  • Giuseppe Sanfelice

    jako Andrea Sermonti

  • Silvio Orlando

    jako Oscar

  • Claudia Della Seta

    jako Raffaella

  • Loredana Conte

    Drugi reżyser

  • Andrea Molaioli

    Drugi reżyser

  • Giuseppe Lanci

    Zdjęcia

  • Maria Rita Barbera

    Kostiumy

  • Nanni Moretti

    Reżyseria

  • Gianfranco Mecacci

    Charakteryzacja

Opis programu

Giovanni (Nanni Moretti) jest odnoszącym sukcesy psychoanalitykiem, który wiedzie spokojne życie u boku atrakcyjnej żony i dwójki dorastających dzieci. Poza drobnymi problemami wychowawczymi, Giovanni nie ma na co narzekać; może jedynie na uczucie pewnego znużenia podczas seansów ze zbyt dobrze znanymi sobie pacjentami. To szczęśliwe status quo zostaje zburzone, kiedy pewnej niedzieli, w bezsensownym wypadku podczas nurkowania ginie syn Giovanniego, Andrea (Giuseppe Sanfelice). Dalsza część filmu opowiada o tym jak, przechodząc przez kolejne etapy żałoby: rozpacz, bunt, wyrzuty sumienia, Giovanni i jego rodzina, każdy z nich zupełnie sam w obliczu cierpienia, próbują na nowo odnaleźć sens życia i siebie nawzajem. Ta kameralna, unikająca epatowania formą i dramatycznymi środkami wyrazu opowieść znalazła uznanie zarówno krytyki jak i publiczności oraz przyniosła Morettiemu Złotą Palmę w Cannes w 2001 roku - pierwszą dla włoskiego filmu od ponad dwudziestu lat.