Polski Rzym, polski Watykan

Polska 1999

Jan Englert spaceruje po ulicach i placach Rzymu. Zagląda do kościołów, pałaców i muzeów, odwiedza miejsca, w których niegdyś bywali Polacy.

Czas trwania:53 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film dokumentalny

Polski Rzym, polski Watykan w telewizji

  • Paweł Woldan

    Autor

Opis programu

Rzym - położone na siedmiu wzgórzch nad brzegami Tybru miasto od wieków współtworzy dzieje świata, jego dzieje zaś to odbicie historii Europy. W jego murach decydowały się losy naszego kontynentu, a rozkwitła w nich religia, zbudowana na męczeństwie jej pierwszych wyznawców, stała się spoiwem. To miasto było też szkołą Europy. Było też szkołą dla Polaków. W Rzymie szukaliśmy własnej tożsamości i poprzez Rzym stale byliśmy w Europie. Te polsko - rzymskie, polsko - watykańskie związki trwają już tysiąc lat, a zwieńczył je pontyfikat Jana Pawła II. Film stara się przedstawić historię tych związków. Przewodnikiem jest Jan Englert. Wędrując po Rzymie tropem nawarstwionych nad Tybrem przez dziesięć wieków poloników, opowiada o tysiącletniej obecności Polaków w Rzymie, a potem Watykanie, o jej politycznym i kulturalnym znaczeniu dla państwa polskiego i Kościoła w Polsce. Uzupełnieniem tych informacji jest przedstawienie tego wszystkiego, co Rzym dał Polsce za pośrednictwem działań politycznych, kształconych w nim ludzi, kleru i zakonników. Opowieść kończy pokazanie współczesnego polskiego Rzymu - Jana Pawła II na Stolicy Piotrowej i tysięcy polskich pielgrzymów przybywających na plac św. Piotra po jego błogosławieństwo. Jan Englert jak turysta spaceruje po ulicach i placach, zagląda do kościołów, pałaców i muzeów, odwiedza miejsca, w których niegdyś bywali nasi ziomkowie. Jego wędrówkę uzupełnia bogata ikonografia - dokumenty, obrazy, fotografie, rysunki, dzieła sztuki i filmy archiwalne. Dopełnia zaś lektura fragmentów wspomnień, dzienników, pamiętników listów i utworów literackich napisanych przez wybitnych Polaków, którzy jechali nad Tybr w poszukiwaniu wiedzy, piękna, wrażeń, inspiracji, a w czasach najtrudniejszych - otuchy i pokrzepienia serc, utwierdzenia i umocnienia w wierze.