Ponad chodnikami

17 - letni Andrzej Busse mieszka z rodzicami w Szklarskiej Porębie w niewielkim domu z ogródkiem. Rodzina żyje skromnie, wszyscy utrzymują się z niewielkiej emerytury ojca i dorywczych prac. Andrzej jest szczupły, zamknięty w sobie, wrażliwy, z burzą kręconych włosów. Matka mówi o nim "Janko muzykant", bo chłopak od dzieciństwa gra na fortepianie. Żeby dojechać do szkoły, musi wstawać o 5 rano, po lekcjach w liceum idzie jeszcze do szkoły muzycznej. Do domu wraca często po 20 i do późnej nocy ćwiczy na zdezelowanym pianinie, stojącym w tym samym pomieszczeniu, w którym rodzina je posiłki, ogląda telewizję. Andrzej rzadko się odzywa (w filmie nie powie ani jednego słowa). Do komunikowania się ze światem służy mu muzyka. Najbardziej lubi grać Chopina, którego interpretuje na swój niepowtarzalny sposób, w tej muzyce pulsują wszystkie jego emocje. Pewnego dnia chłopak otrzymuje zaproszenie na warsztaty muzyczne "Agrafka muzyczna" organizowane przez fundację J & S Pro Bono Poloniae. Spotyka tam swojego mistrza - węgierskiego pianistę Szabolcsa Esztenyi grającego muzykę współczesną. Jest pod wielkim wrażeniem jego osobowości, w skupieniu słucha jego uwag. Później, razem z trzydziestką rówieśników z całej Polski, przygotowuje swój pierwszy duży koncert w studiu radiowym. Ojciec Andrzeja siedzi dumny w pierwszym rzędzie, słuchając występu syna. Film dokumentalny, 23 min, Polska 2008 Scenariusz i reżyseria: Piotr Stasik Zdjęcia: Piotr Niemyjski