Porwani do Korei Północnej

W latach 70. i 80. minionego stulecia setki, a może nawet tysiące, mężczyzn, kobiet i dzieci, zostało porwanych przez tajne służby Korei Północnej. Większość ofiar pochodzi z Japonii i Korei Południowej, ale uważa się, że wśród porwanych są ludzie jedenastu narodowości, w tym Włosi i Francuzi. Część z porwanych musi uczyć przyszłych szpiegów swojego języka i kultury, kobiety są przydzielane jako żony amerykańskim dezerterom albo oficerom armii północnokoreańskiej. W Japonii wszyscy znają historie swoich rodaków porwanych przez Koreę Północną. Temat porwań to dziś sprawa narodowa, która ma już swoje ikony. Para emerytów Sakie i Shigeru Yokota od ponad 35 lat, bez wytchnienia, walczy w mediach o swoją córkę, organizując konferencje i publiczne manifestacje. W 1978 r. ich 13 - letnia córka, Megumi, została porwana, kiedy wracała do domu z treningu badmintona. Megumi mieszkała z rodziną w małej wiosce w prefekturze Niigata, na północ od Tokio, na zachodnim wybrzeżu Japonii. Policjant Takeda do dzisiaj dobrze pamięta pierwsze godziny śledztwa. Dziewczynka zniknęła bez śladu w odległości 300 metrów od morza. Mijały miesiące, potem lata, aż wreszcie w 1997 roku prawda wyszła na jaw: Megumi Yokota została porwana przez Koreę Północną. Jej historia wywołała oburzenie w całej Japonii i od tego czasu sprawa porwań stała się priorytetem dla japońskiej policji. Autorzy filmu umówili się na spotkanie z japońskimi agentami bezpieczeństwa w jednej z tokijskich restauracji. Agenci opowiedzieli im o różnych przypadkach porwań, nie zgadzając się jednak na filmowanie. Parę dni później policja przysłała reporterom mailem zdjęcia pewnego domu, który jeszcze do niedawna należał do żyjącego w Japonii północnokoreańskiego lekarza. Dom stoi na brzegu oceanu, w Chibie, na południe od Tokio. Według policji z tego miejsca uprowadzono do Korei Północnej wielu japońskich obywateli. Jednym z nich był 19 - letni Susumu Takashi. Chłopak zniknął w 1976 r. Reporterzy poprosili jego brata Fujitę, żeby poszedł z nimi do tego domu. Fujita przez kilkadziesiąt lat szukał brata w całej Japonii. Jest przekonany, że wreszcie zbliży się do prawdy. Dom jest zamknięty, jego właściciel, koreański lekarz, zmarł parę miesięcy wcześniej. Przydomowy ogród jest zapuszczony. W wysokiej trawie ekipa odnajduje ślad ścieżki, która prowadzi do prawie niewidocznych schodów i furtki. Przez tę furtkę wychodzi się na plażę. Fujita Takashi nie ma już wątpliwości, że to z tej plaży jego brat został uprowadzony do Korei. Jest wstrząśnięty tym odkryciem. Fujita wie, że jego brat żyje. A wie to dzięki zdjęciu, wykonanemu kilka kat temu w Pyongyangu. Zdjęcie to otrzymał od uciekiniera z Korei Północnej. Film opowiada historie kilku porwanych, którym udało się wyrwać z niewoli i powrócić do domu.