Posłaniec

Tajny romans, powiernik i skandal - klasyczne arcydzieło Josepha Loseya. Edwardiańska Anglia przełomu XIX i XX wieku. Jesteśmy w arystokratycznej posiadłości Brandham Hall w hrabstwie Norfolk. Właśnie tu przybywa 12-letni Leo, ubogi chłopak zaproszony na wakacje przez swojego kolegę, Marcusa. Siostrą Marcusa jest urodziwa Marian, mająca wkrótce wyjść za mąż za weterana wojny burskiej. Jednak dziewczyna gdzie indziej lokuje swoje uczucia. Jej potajemnym kochankiem zostaje dzierżawca Ted. Wkrótce Leo staje się powiernikiem tajnego romansu. Jest posłańcem, który dostarcza miłosne liściki. Pewnego dnia sprawa wychodzi na jaw, wybucha skandal. Każdy z uczestników dramatu zapłaci wysoką cenę za zerwanie z obowiązującymi normami obyczajowymi. Film jest kolejną współpracą noblisty, pisarza i dramaturga Haroldem Pinterem z wybitnym reżyserem, zdobywcą Złotej Palmy Josephem Loseyem. Znakomity scenariusz powstał na podstawie głośnej powieści Polesa Hartleya, wydanej w 1953 roku. Anglosaski świat arystokracji poznajemy poprzez ciąg retrospekcji 60-letniego Leo, wspominającego brzemienne w skutkach wakacje. Plany czasowe ulegają zatarciu. Widz często może być skonfundowany: przeszłość płynnie miesza się z teraźniejszością i złożenie w całość opowiadanej historii jest niczym układanie puzzli. To klasyczny już topos występujący w filmach Loseya, karzący spojrzeć na problemy ciągłości czasu, wpływu przeszłości w sposób kompleksowy. Twórcy skupiają się na skrupulatnym odtworzeniu realiów Anglii edwardiańskiej, epoki skrępowanej gorsetem obyczajowej surowości i klasowych podziałów. W centrum krytyki jest warstwa arystokratyczna, pełna hipokryzji, egoizmu i kultu pozorów. Pogłębione portrety psychologiczne to już specjalność Loseya, wzbogacone tutaj o wątki freudowskie. Intrygującej fabule towarzyszą wyrafinowane środki formalne. Zdjęcia Gerry'ego Fishera oddają klimat epoki, niezwykle plastycznie odtwarzając arystokratyczną posiadłość. Efektowna scenografia, drobiazgowość detali i piękno pejzaży (pogoda wydaje się być jednym z bohaterów filmu), stosowanie zdjęć zwolnionych i montażowe wyrafinowanie korespondują z przeżyciami postaci, często puentując wydarzenia na ekranie. W obrazie doszukiwano się wpływów malarstwa Renoira i Constable'a, doceniając staranność w komponowaniu pojedynczych kadrów. Ozdobą dzieła Loseya jest również aktorstwo, z zasługującymi na wyróżnienie kreacjami Alana Batesa i młodziutkiego Dominica Guarda. Film zdobył cztery nagrody BAFTA, Złotą Palmę w Cannes oraz wyróżnienia krytyków brytyjskich i amerykańskich.