Poszukiwany Ryszard Kapuściński

W domu go nie ma. Podobno od czasu do czasu wpada tam na chwilę, ale nawet żona nie wie, kiedy pojawi się znowu. Nie wie, albo nie chce powiedzieć. Także znajomi i przyjaciele udzielają niejasnych, wymijających odpowiedzi. Nie wyjechał z kraju. Pewnie zaszył się w jakiejś kryjówce. Może pisze książkę? Ekipa szuka swego bohatera. Jeździ po kraju, odwiedza kolegów pisarza. Tymczasem widzowie szybko wpadają na trop znakomitego reportera. W fotoplastikonie ogląda panoramy rodzinnego miasta, stolicy Polesia: zdjęcia katedry, kolegium jezuitów, pałacu Butrymowiczów, rzecznego portu, budynków garnizonowych Flotylli Pińskiej. Niektóre z zapamiętanych z dzieciństwa domów i budowli stoją do dziś, po innych nie został nawet ślad. Ryszard Kapuściński urodził się w 1932 roku w Pińsku. Wcześnie zetknął się z poleską biedą, głodem, potem z wojną. Dobrze pamięta ucieczkę z miasta po 17 września 1939 roku. Gdyby się nie udała, całą rodzinę wywieziono by z pewnością do Kazachstanu, a los ojca - nauczyciela, oficera rezerwy - byłby jeszcze bardziej tragiczny. Doświadczenia owych lat przydały się później w pracy korespondenta na frontach licznych wojen, terenach zamieszek, w krajach ogarniętych rewolucją. Nim jednak Kapuściński ruszył w 1956 roku w pierwszą podróż zagraniczną do Indii, Pakistanu i Afganistanu, ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim oraz terminował w reportażu krajowym. Pierwszy tom -; Busz po polsku; zapowiadał wielki talent autora, jego zdolności obserwacji i interpretacji zjawisk oraz procesów. Następnie, jako dziennikarz; Polityki;, a potem; Kultury; oraz korespondent zagraniczny Polskiej Agencji Prasowej drukował pasjonujące reportaże z ogarniętego zawieruchą Konga, opisywał dramatyczne porwanie Carla von Spreti w Gwatemali i tyleż krwawą, co absurdalną; wojnę futbolową; pomiędzy Salwadorem i Hondurasem. Wreszcie nadszedł czas wielkiego, światowego sukcesu; Cesarza; potwierdzonego kolejnymi, równie głośnymi publikacjami:; Szachinszach;,; Imperium;,; Lapidarium;.