Powroty

10 kwietnia 2010 r. w godzinach porannych zaczęły docierać do Polski pierwsze niepokojące informacje o katastrofie lotniczej rządowego TU - 154M, na którego pokładzie lecieli prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński, jego żona Maria, przedstawiciele rządu, parlamentu i instytucji pozarządowych, duchowni, dowódcy różnych rodzajów sił zbrojnych. W napięciu oczekiwano na kolejne wiadomości. Sprawdził się jednak najtragiczniejszy scenariusz: wszyscy pasażerowie zginęli. Ogłoszono żałobę narodową. Film jest zapisem jednego z tych kwietniowych dni. Poetyka "Powrotów" przypomina filmy z tzw. szkoły Karabasza. Reżyser przede wszystkim unikał jakichkolwiek zabiegów inscenizacyjnych i skupił się wyłącznie na wnikliwej obserwacji rzeczywistości. Istotna jest także rezygnacja z ilustracji dźwiękowej z offu. Jedyne dźwięki, jakie słyszymy, to stukot oficerskich butów i wspomniany już marsz żałobny Chopina. Dodajmy, że cały film trwa zaledwie siedem minut, a zdjęcia są czarno - białe. Taka surowa forma "Powrotów" ewokuje nastrój prawdziwej żałoby, ascetycznej i pełnej zadumy.