Pożegnanie

Proszczanie, ZSRR 1983

Młoda irańska prawniczka angażuje się w obronę praw człowieka, za co spotyka się z prześladowaniami. Zdesperowana nie zawaha się przed niczym, aby zdobyć wizę i opuścić kraj.

Reżyseria:Elem Klimow

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Dramat obyczajowy

Pożegnanie w telewizji

  • Stefania Staniuta

    jako Daria

  • Lew Durow

    jako Pinegin

  • Aleksiej Petrenko

    jako Woronzow

  • Leonid Kriuk

    jako Petrucha

  • Wadim Jakowienko

    jako Andriej

  • Juri Katin-Jarcew

    jako Bogodul

  • Elem Klimow

    Reżyseria

  • Władimir Czuchnow

    Zdjęcia

  • Aleksiej Rodionow

    Zdjęcia

  • Juri Schirtladze

    Zdjęcia

  • Siergiej Taraskin

    Zdjęcia

  • Waleria Biełowa

    Montaż

Opis programu

Noura jest młodą irańską prawniczką, zaangażowaną w obronę praw człowieka. Prześladowana za swoje przekonania, postanawia opuścić kraj. 2 nagrody na MFF w Cannes. Noura (Leyla Zareh) jest utalentowaną prawniczką z Teheranu, która niedawno straciła możliwość wykonywania zawodu za aktywny udział w ruchu nieposłuszeństwa wobec rządu. Jej mąż (Shabab Hosseini), opozycyjny publicysta, został natomiast karnie wysłany do pracy na pustyni. Na domiar złego kobieta odkrywa, że jest w ciąży. Zdesperowana, marzy o wyjeździe z Iranu. Nie zawaha się przed niczym, żeby zdobyć wizę i opuścić kraj, w którym czuje się jak w więzieniu. Wybitny obraz opowiadający o walce o wolność i godność człowieka. Jego twórcy sugestywnie ukazują przytłaczającą rzeczywistość, z którą muszą zmagać się na co dzień tysiące obywateli Iranu. Świat, w którym żyje Noura, przypomina ciasną klatkę. Jest nieprzyjazny i opresyjny nie tylko wobec przeciwników reżimu, ale także kobiet. Produkcja intryguje zarówno ascetyczną formą, jak i poruszającą warstwą fabularną. Za jej reżyserię odpowiedzialny był Mohammad Rasoulof (Żelazna wyspa, Keshtzar haye sepid). Główną rolę przejmująco zagrała Leyla Zareh (Superstar), w jej męża wcielił się znany z filmów Asghara Farhadiego Shahab Hosseini (Co wiesz o Elly, Rozstanie). Na MFF w Cannes film otrzymał Nagrodę Jury i nagrodę Un Certain Regard dla najlepszego reżysera (Rasoulof nie mógł osobiście zjawić się po odbiór nagród, ponieważ w tym czasie przebywał w więzieniu). Film spotkał się z uznaniem także na innych międzynarodowych festiwalach, m.in. w Rotterdamie, Dubaju, Hongkongu i Chicago.