Pracująca mama

Na ten dzień Marisa czekała od 15 lat. O godzinie 9:30 na lotnisku w Cochabambie wysiada z samolotu. Wśród tłumu oczekujących dostrzega znajome twarze. Lecz gdy przychodzi do powitania, Marisa ma kłopot z rozpoznaniem własnych dzieci wśród grupki młodzieży. Nic dziwnego! Kiedy przed 15 laty opuszczała Boliwię, Mariela miała ledwie 18 miesięcy. Drugie z dzieci, Alvaro, był niewiele starszy. Teraz Marisa staje oko w oko z dwojgiem nastolatków, których tak naprawdę nie zna. Targają nią sprzeczne uczucia. Z jednej strony jest pełna radości, z drugiej odczuwa lęk. Czy po latach rozłąki uda jej się zdobyć miłość własnych dzieci? Ocenia się, że 60 - 70 procent Boliwijczyków pracuje poza krajem. Do wyjazdu za granicę zmusza ich panująca w ojczyźnie bieda. Także Marisa wybrała emigrację zarobkową. Przez długie lata pracowała ciężko w Izraelu, aby zarobić na godziwy byt swojej rodziny. Pieniądze wysyłała do kraju, z dziećmi i rodzicami rozmawiała wyłącznie przez telefon. Jednak szybko po powrocie Marisa przekonuje się, że nie wszystko potoczyło się po jej myśli. Za jej pieniądze rodzice kupili dużo ziemi, którą chcą obsiać kukurydzą. Lecz dom, który wybudowali, jest - zdaniem kobiety - za wielki. Co gorsza, domostwo wciąż jest w stanie surowym. Na jego wykończenie brakuje już pieniędzy. Przyzwyczajona do warunków życia w Izraelu Marisa dostrzega wszędzie brud i ubóstwo. Szybko dochodzi też do konfliktu z jej matką, której nie podoba się Alfredo, nowy towarzysz życia Marisy. Rodzice są podejrzliwi, upatrują w mężczyźnie rywala w wyścigu o pieniądze swojej córki. Kolejnym problemem są relacje z dziećmi. Alvaro i Mariela są na progu dorosłości. Przez całe życie wychowywała ich babcia, dziadek, wujowie i ciocie. Dlatego ich matka nie jest w stanie nawiązać z nimi kontaktu emocjonalnego. Po 15 latach wydają się sobie niemal zupełnie obcy. Limor Pinhasov oraz Yaron Kaftori to utytułowani izraelscy twórcy filmów dokumentalnych.