Prezydent mimo woli

Kiedy w grudniu 2009 roku obejmował urząd przewodniczącego Rady Europejskiej, dla większości mieszkańców kontynentu był postacią zupełnie nieznaną. Sam zresztą długo opierał się przed przyjęciem stanowiska. Oto dokument poświęcony Hermanowi Van Rompuyowi i okolicznościom, w jakich stał się prezydentem Unii Europejskiej. Historia zaczyna się w Kopenhadze w 2002 roku. Właśnie zapada decyzja o włączeniu nowych krajów członkowskich do Unii Europejskiej. W ramach otwarcia na wschód do UE dołączyć ma także Polska. Poszerzenie wspólnoty oznacza także konieczność utworzenia bardziej efektywnych struktur wewnątrz Rady Europejskiej. Wraz z ostateczną ratyfikacją traktatu lizbońskiego postanowiono, że niezbyt dotąd znaczący przewodniczący Rady otrzyma dodatkowe uprawnienia. Wcześniej zajmowali je przywódcy państw sprawujących aktualnie prezydencję, lecz praktycznie pozbawieni byli uprawnień wykonawczych. Od 2009 roku przewodniczący, wybierany przez Radę, ma za zadanie reprezentować Unię na arenie międzynarodowej i wcielać się w mediatora pomiędzy głowami poszczególnych państw. Jak doszło jednak do tego, że pierwszym prezydentem Unii, jak popularnie nazywa się ten urząd, został niemal nieznany na kontynencie Herman Van Rompuy? O 62-letnim wówczas polityku wiedziano najwyżej tyle, że przez niecały rok był premierem Belgii, a w wolnym czasie uwielbia oddawać się swojej pasji pisania haiku. A jednak niepozorny Flamand otrzymał poparcie Francji i Niemiec, pokonując w wyścigu o fotel przewodniczącego samego Tony'ego Blaira. 19 listopada 2009 roku na szczycie w Brukseli za Van Rompuyem opowiedzieli się przedstawiciele 26 państw członkowskich. Sam zainteresowany zgodził się objąć stanowisko pomimo prywatnych obiekcji. "Prezydent mimo woli" to filmowa opowieść o kulisach wyboru prezydenta mimo woli. Duński reżyser Christoffer Guldbrandsen przez dwa lata podróżował wraz z ekipą po całej Europie przyglądając się politycznym rozgrywkom na najwyższym szczeblu i rozmawiając z najważniejszymi ich uczestnikami.