Prywatne dochodzenie

W Paryżu znika bez śladu studentka III roku biologii, Rachel Siprien: szczupła, ładna, zamknięta w sobie szatynka, która zawsze chadzała własnymi drogami. Matce trudno jednak uwierzyć że córka mogła uciec z domu, zwłaszcza że mieszkała oddzielnie, a matka nie ingerowała nadmiernie w jej życie. Ojca Rachel nie widziała od lat, a matka była związana od 8 lat z nowym partnerem, Philippe'em. Gdy prowadzone przez kilka miesięcy policyjne śledztwo nie przynosi żadnych efektów, zdesperowana matka Rachel angażuje prywatnego detektywa, Francois Maneriego, w nadziei, że ten poradzi sobie lepiej niż etatowi funkcjonariusze. Maneri od razu przystępuje do pracy. Daje sobie zresztą tylko dwa tygodnie na odszukanie dziewczyny. Jeśli przez ten czas nic nie wskóra, nie chce dłużej robić pani Siprien próżnych nadziei. Wkrótce Maneri poznaje Clarisse, koleżankę Rachel z uczelni, która informuje go, że w ostatnich miesiącach poprzedzających zniknięcie Rachel znacznie się od niej oddaliła, coraz częściej opuszczała wykłady, zawarła nowe, tajemnicze znajomości. Maneri rozmawia również z Philippe'em, przekonanym, że Rachel już nie żyje, odwiedza też jej dawnego chłopaka, Frederica, z którym dziewczyna zerwała parę miesięcy wcześniej, oraz jej sąsiada z mieszkania piętro niżej, samotnego staruszka, który wydaje się wiedzieć znacznie więcej niż mówi. Komuś jednak jest nie na rękę dociekliwość detektywa, bo pewnego wieczoru zostaje on napadnięty i ciężko pobity przez dwóch rzezimieszków. Tymczasem w lesie w podparyskim Fontainebleau zostają znalezione kobiece zwłoki w stanie znacznego rozkładu. Badania wskazują, że to może być Rachel. Na życzenie jej matki Francois kontynuuje jednak śledztwo. Nie mogąc już odzyskać córki, zrozpaczona kobieta chce przynajmniej zrozumieć, dlaczego i jak zginęła. Chociaż Maneri ma coraz więcej informacji na temat Rachel, ciągle brakuje mu tych najważniejszych. Ponownie spotyka się więc z Clarisse. Ich niezobowiązująca znajomość nabiera rumieńców: zostają kochankami.