Przełamując fale

Bess, naiwna i prosta dziewczyna, żyjąca w rybackiej wsi w północno-zachodniej Szkocji, wychodzi za mąż za Jana, starszego i doświadczonego życiowo mężczyznę. Jan pracuje na platformie wiertniczej na Morzu Północnym. Po kameralnym weselu i z konieczności skróconym miesiącu miodowym, Jan musi wracać na platformę. Bess wypełnia swą dramatyczną samotność żarliwymi modlitwami, w których przyrzeka absolutną wierność małżeńską. Jedyną bliska jej osobą jest Dodo - owdowiała bratowa, pracująca jako pielęgniarka w miejscowym szpitalu. Bess bardzo przeżywa rozstanie, które łagodzą jedynie krótkie rozmowy telefoniczne z mężem. Pewnego dnia Jan ulega ciężkiemu wypadowi. Wraca na ląd sparaliżowany, w ortopedycznym gorsecie. Doktor Richardson za wszelką cenę usiłuje przywrócić mu sprawność, ale po tygodniach bezskutecznych zabiegów Jan zostaje odesłany do domu pod opiekę Bess I Dodo. Sparaliżowany Jan zwalnia żonę z przysięgi wierności. Pragnie, by wróciła do normalnego życia, kochała się z innymi mężczyznami i opowiadała mu o swych doznaniach. Sam prosi o ponowne umieszczenie w szpitalu. Kontakty seksualne Bess z przypadkowymi mężczyznami, które dziewczyna traktuje jako ofiarę w intencji ozdrowienia Jana, stają się źródłem jej psychicznego załamania, które pogłębia jeszcze wroga reakcja mieszkańców osady. Bess zostaje napiętnowana przez lokalną społeczność i wykluczona z Kościoła. Wyznaje Janowi, że pragnie już tylko śmierci. Gdy Dodo informuje ją że mąż jest w stanie agonalnym, całkowicie załamuje to dziewczynę. W takim stanie, zostaje zmaltretowana przez grupę sadystów. Umiera w szpitalu, przekonana, że Jan zakończył życie przed nią. Wymodlony przez Bess cud jednak następuje. Jan odzyskał częściowo sprawność i może poruszać się o kulach. Ponieważ kościół odmawia grzesznicy miejsca na cmentarzu, Jan wraz z przyjacielem powierzają ciało Bess morzu, jak nakazuje marynarski obyczaj. Z nieba dochodzą dźwięki dzwonów.