Ptasiek

Scenariusz filmu, uhonorowanego Nagrodą Specjalną Jury festiwalu w Cannes, powstał na kanwie książki Williama Whartona, która ukazała się drukiem w Stanach Zjednoczonych w 1979 roku. Nominowana do nagrody Pulitzera debiutancka powieść Whartona (z zawodu artysty malarza) w szybkim czasie odniosła zawrotny sukces. Doczekała się milionowych nakładów, została przetłumaczona na wiele języków świata, w tym także na polski. Ekranizacji "Ptaśka" podjął się Brytyjczyk Alan Parker, jeden z najgłośniejszych współczesnych reżyserów, twórca m.in. filmów "Bugsy Malone", "Midnight Express", "Missisipi w ogniu" oraz "Mur" z muzyką zespołu Pink Floyd. Reżyser zasadniczo dochowuje wierności literackiemu pierwowzorowi, oddając niepowtarzalną poetykę prozy Whartona. Akcja ekranowego "Ptaśka" została przeniesiona z okresu II wojny światowej do czasów wojny w Wietnamie. Tytułowy bohater pozostał człowiekiem całkowicie wyizolowanym z rzeczywistości, żyjącym w swoim własnym, zamkniętym świecie, utkanym z marzeń i tęsknot. Jego największe pragnienie to zgłębić tajemnicę sztuki latania i szybować w przestworzach, być wolnym jak ptak. Ptasiek (Matthew Modine) i jego przyjaciel Al Columbato (Nicolas Cage) dorastają razem w podłej dzielnicy Filadelfii. Są beztroscy i szczęśliwi, pełni najrozmaitszych zwariowanych pomysłów. W szkole średniej romantycznego Ala pociągają dziewczyny, jego przyjaciela nadal fascynują tylko ptaki. Konstruuje skrzydła, mając nadzieję, że pewnego dnia uda mu się poszybować w górę. Wojna w Wietnamie przekreśli na zawsze szczęśliwe chwile. Ze służby wojskowej Al wraca ranny, szpecące blizny na twarzy ukrywa pod bandażami. Okaleczony wraca również Ptasiek, ciężkie przeżycia wycisnęły na nim piętno smutku. Okrucieństwa wojny i bezsensowna śmierć niewinnych żołnierzy nie pozostały bez wpływu na wątłą psychikę młodego człowieka. Umieszczony w wojskowym szpitalu psychiatrycznym Ptasiek zamyka się w swoim własnym świecie. Nie reaguje na otoczenie, nie przyjmuje pokarmów, milczy. W pokoju z zakratowanymi oknami czuje się jak ptak w klatce, tęsknym wzrokiem patrzy więc przez szybę na wolne życie swych latających braci. Mimo wysiłków personelu szpitalnego stan pacjenta nie poprawia się. Bezradni lekarze jedyną nadzieję pokładają w Alu, prosząc go o pomoc. Może przywołując wspomnienia szczęśliwego dzieciństwa dotrze do przyjaciela i pomoże mu wrócić do rzeczywistości.