Purpurowa róża z Kairu

Bohaterką tego filmu, którego akcja rozgrywa się w New Jersey w czasach Wielkiego Kryzysu, jest Cecilia, kelnerka z taniej restauracji, gdzie pracuje razem ze swą siostrą. Ze skromnej pensji utrzymuje siebie i swego bezrobotnego męża Monka, gburowatego osiłka, który ani myśli znaleźć sobie jakieś zajęcie. Szukając ucieczki od szarej rzeczywistości, Cecilia niemal codziennie chodzi na seanse do miejscowego kina. Właśnie jest tam wyświetlany nowy film - "Purpurowa róża z Kairu", a jedną z postaci jest Tom Baxter, poszukiwacz przygód i poeta. Cecilia jest urzeczona przystojnym amantem. Następnego dnia niechcący rozbija w restauracji stos talerzy i traci pracę. Załamana, szuka pocieszenia w kinie na kolejnym seansie "Purpurowej róży z Kairu". Nieoczekiwanie Tom Baxter zwraca się do niej z ekranu i - ku zaskoczeniu widzów i innych postaci występujących w filmie - opuszcza kadr. Prowadzi Cecilię do opustoszałego wesołego miasteczka, gdzie wyznaje jej miłość. Tymczasem w kinie następuje konsternacja: aktorzy grający w różnych scenach filmu gromadzą się na planie sceny przerwanej odejściem Baxtera. Mimo protestów zgromadzonej w kinie publiczności, wszczynają burzliwą dyskusję na temat swojego znaczenia i krzywdy, jaką akcji filmu i im samym wyrządził nieodpowiedzialny Baxter. Obrażeni widzowie żądają wyjaśnień od kierownika kina, ten zaś powiadamia o incydencie producenta filmu w Hollywood, Raoula Hirsha. Hirsh, w towarzystwie swego prawnika oraz Gila Shepherda - aktora grającego postać Baxtera - niezwłocznie zjawia się w New Jersey, gdzie czekają już żądni sensacji dziennikarze. "Purpurowa róża z Kairu" to także "film w filmie", a jeszcze bardziej "film o filmie", studium o naturze kina. Ukazuje warsztat filmowca, środowisko realizatorów, aktorów oraz widzów, komentuje je i objaśnia, czyniąc to z wdziękiem, humorem i dużą dawką sentymentu. Dużym atutem filmu - obok dowcipnego scenariusza i finezyjnej reżyserii - jest także obsada aktorska.