Purpurowe skrzypce

Historia skrzypiec, które przez trzy wieki wędrowały po świecie i zmieniały właścicieli, aby uwodzić ich swą nadzwyczajną barwą. Bohaterem filmu François Girarda są unikatowe skrzypce - dzieło sztuki pod każdym względem, które włoski lutnik Nicolo Bussotti w XVII wieku wykonał w oczekiwaniu na narodziny swojego pierwszego dziecka. Pokryty oryginalnym, czerwonym lakierem instrument miał niezwykłą barwę i fenomenalne akustyczne możliwości, a dla swoich kolejnych właścicieli stawał się źródłem inspiracji, ale też obsesji. Ponad trzystuletnia historia skrzypiec, choć ociera się o historyczne wydarzenia, jest w całości wymyślona przez reżysera. Bussotti łączy cechy trzech mistrzów lutnictwa z Cremony - Nicolo Amatiego, Giuseppe Guarneriego i Antonio Stradivardiego, a na losy skrzypiec złożyło się wiele muzycznych anegdot, opowieści o skradzionych instrumentach i opętanych muzyką geniuszach, takich jak Nicolo Paganini, który stał się pierwowzorem jednej z filmowych postaci. Przedziwna wędrówka purpurowych skrzypiec zaczyna się, kiedy trafiają one w ręce genialnego sieroty Kaspra Weissa. Ten wychowanek austriackiego klasztoru tak silnie wiąże się z instrumentem, że zapada w chorobę, kiedy tylko mu się go odbiera. Wiele lat później skrzypce wraz z wędrownymi Cyganami trafiają do Anglii, a pod koniec XIX wieku stają się własnością znakomitego skrzypka i kompozytora Fredericka Pope'a, który pasję grania łączy z namiętnym romansem z pisarką Victorią. Kiedy kochankowie rozstają się, zazdrosna Victoria strzela nie do Cyganki, która odebrała jej Fredericka, ale właśnie do cudownego instrumentu. Po latach skrzypce odnajdują się - ukrywane były pod podłogą przed władzami Chińskiej Republiki Ludowej, która europejskie instrumenty traktuje jako symbol wrogiego Zachodu. Po śmierci właściciela skrzypce wraz z innymi instrumentami z jego kolekcji zostają wysłane na aukcję do Montrealu, gdzie rozpoznaje je ekspert Charles Morritz, który wbrew prawu postanawia zrobić wszystko, aby zatrzymać je dla siebie.